W dniu wybuchu II wojny światowej warto przypomnieć, wbrew kłamliwej antykatolickiej propagandzie ateistów, antyklerykałów i innowierców, że Kościół katolicki nie był sojusznikiem nazistów, co usiłują wmówić niektórzy, a jedną z głównych ofiar nazistowskich represji.

Chrześcijaństwo zostało zaatakowane przez narodowych socjalistów z pozycji socjalistycznych, rasistowskich i neopogańskich. Narodowi socjaliści kultywując dziedzictwo reformacji i antysemity Marcina Lutra, organizowali nowe zbory, negowali istnienie Boga i ubóstwiali rasę nordycką. Stworzeni przez nazistów Niemieccy Chrześcijanie wyznawali odromanizowane i antysemickie pseudochrześcijaństwo. Neopoganie czcili Woltana, słońce, witalność i agresję. Protestanci propagowali szowinizm, antysemityzm i antykatolicyzm, prowadzili dialog ekumeniczny z neopoganami. Naziści powołali nowy państwowy zbór protestancki. Hans Kerrl minister odpowiedzialny za sprawy religijne głosił w 1937, że narodowy socjalizm to pozytywne chrześcijaństwo, wola boga objawiona w niemieckiej krwi. Nabożeństwa protestantów były areną propagowania narodowego socjalizmu.

Dzięki demokratycznym procedurom w zborach protestanckich narodowi socjaliści zdołali przejąć władzę w radach parafialnych a przez to w samych zborach. Członkiem Niemieckiego Kościoła Ewangelickiego mógł być tylko Aryjczyk. Ideolog narodowego socjalizmu Alfred Rosenberg w książce „Mit XX wieku” zajadle atakował chrześcijaństwo (o czym katolik nie może się dziś w Polsce przekonać, bo zarówno ta, jak i inne książki stanowiące klasykę narodowego socjalizmu obok „Mojej walki” są nieprzetłumaczone - zapewne dlatego, by nie ukazać wspólnego światopoglądu lewicy i NSDAP). „Mit XX wieku” znalazł się w kościelnym indeksie ksiąg zakazanych od 1939 roku za głoszenie tez o potrzebie stworzenia nowego chrześcijaństwa bez Starego Testamentu i Listów św. Pawła. Nowe chrześcijaństwo Rosenberga miało być wspólnotą krwi rasy i ziemi, ubóstwieniem rasy nordyckiej, połączeniem eugeniki, rasizmu i religii.

NSDAP uważała katolików za większe zagrożenie dla nazistów niż zachodnie demokracje. Naziści dążyli do wyeliminowania chrześcijaństwa z życia społecznego. Powodowane było to tym, że prasa katolicka zwalczała narodowych socjalistów nawet po dojściu NSDAP do władzy.

W czasie rządów NSDAP od 1933 (kiedy to Adolf Hitler w drodze demokratycznych wyborów doszedł do władzy) do 1937 władze skutecznie zastraszyły rodziców, powodując spadek uczęszczania do szkół katolickich z 65 % do 3%.

W 1933 Hitler wymusił, grożąc zamknięciem szkół parafialnych i powołaniem kościoła narodowego, zawarcie przez Watykan i Niemcy konkordatu. W tym też roku w Niemczech zostały rozwiązane partie chadeckie i wprowadzono rozporządzenie „O ochronie narodu i państwa” ograniczające wolność słowa, druku, zebrań, stowarzyszeń, zamieszkania i korespondencji. Zgodnie z tym rozporządzeniem karano śmiercią za zdradę stanu, podpalenia, sabotaż, zamachy, rozruchy. Narodowi socjaliści karali za krytykę narodowego socjalizmu i posiadanie poglądów odmiennych od partii rządzącej. W 1933 roku pod kierownictwem Hermana Geringa powstała Tajna Policja Państwowa Geheime Staatspolizei Gestapo. Utworzono pierwsze obozy koncentracyjne i więzienia specjalne np. Dachau. Rozpoczęto systematyczną likwidację prasy katolickiej, w 1933 z 435 tytułów ostało się 124.

Nazistowskie represje wobec katolików nie ograniczały się do zastraszania, w 1934 w czasie Nocy Długich Noży zabito wielu polityków i działaczy katolickich, w tym i E. Klausnera przywódcę niemieckiej Akcji Katolickiej. Wielu innych wysłano do obozów koncentracyjnych.

W związku z prześladowaniami biskupi niemieccy w liście pasterskim zakazanym przez władze potępili mentalność pogańską i żądali wolności religijnych dla chrześcijan. Krytyka ta spotkała się z ostra reakcją państwa i partii, wielu księży pod zarzutem oszczerstw zostało aresztowanych. Narodowi socjaliści w Niemczech pomimo, że w większości byli ateistami zaangażowali się w tworzenie własnej rasistowskiej religii.

Od 1935 narodowi socjaliści zwalczali Kościół nie poprzez czynienie księży męczennikami ale poprzez bezpodstawne oskarżanie ich o czyny kryminalne, przestępstwa dewizowe i zboczenia seksualne. Księża stawali się ofiarami bandyckich napadów ze strony nazistowskich bojówek. Niechęć NSDAP do kleru brała się też z tego, że biskupi odmawiali współpracy z NSDAP. Protestanci inaczej niż katolicy akceptowali antychrześcijańskie rządy narodowych socjalistów.

Od 1935 roku NSDAP zlikwidowała obowiązek modlitwy w szkołach, zwolniła duchownych z pracy w szkołach, usunęła krzyże z gmachów publicznych, cenzurowała kazania, uniemożliwiła działalności organizacjom katolickim w tym i takim które niosły pomoc potrzebującym, zakazała rozporządzeniem publikacji przez pisma codzienne artykułów o treści religijnej. Czasopisma katolickie niszczono też cenzurą, brakiem papieru, narzucaniem prasie katolickiej artykułów antykatolickich, których nie opublikowanie wiązało się z zamknięciem tytułu. W 1935 roku w życie weszły ustawy norymberskie zakładające upowszechnienie sterylizacji.

Od 1 Września 1936 roku władze obowiązkowo wcielały młodzież do Hitlerjugend, ofiarą tej praktyki był papież Benedykt XVI.

Od 1937 roku karano za rozpowszechnianie i druk encykliki „Mit brennender sorge” głoszącej niemożność pogodzenia chrześcijaństwa z ubóstwieniem narodu, rasy, głowy państwa i odrzuceniem Starego Testamentu a także stawianiem interesu narodu ponad moralność. Działania te uzupełniały nazistowską praktykę zakazu rozpowszechniania krytycznych wobec nazizmu listów pasterskich, likwidację prasy katolickiej, rozwój prasy antyreligijnej, usuwanie krzyży ze szkół i propagandę antyreligijną w szkołach.

Od 1938 roku partia wprowadziła neutralność światopoglądową szkół. Zakazano śpiewania kolęd i organizowania widowisk jasełkowych. Wprowadzono nowe germańskie nazwy miesięcy i nowe znaczenie tradycyjnych świąt. Usuwano krzyże z miejsc publicznych. Świętokradczo plugawiono Jezusa Chrystusa. Masowo aresztowano kapłanów potępiających neopoganizm i korzystających ze Starego Testamentu sprzecznego z rasistowską polityczną poprawnością nazistów. Młodzież w szkołach podawana była antychrześcijańskiej indoktrynacji. Zlikwidowano naukę religii w szkołach. Po aneksji Czech i Austrii otwarcie prześladowano katolików na terenach zaanektowanych.

W 1939 ostatecznie zlikwidowano inne niż nazistowskie organizacje młodzieżowe, ukończono likwidację szkół katolickich i zlikwidowano wydziały teologiczne na uniwersytetach.

Podczas II wojny światowej w Polsce niemieccy narodowi socjaliści zabili kilka milionów katolików, resztę sprowadzili do statusu niewolników. Prowadzili planową akcje mordowania polskiej inteligencji (w tym i księży katolickich), rabunku polskiej własności, zniemczania polskich dzieci. Podczas wojny naziści w całej Europie zabili kilkanaście milionów chrześcijan, kobiet i dzieci, miliony innych wypędzili z domów, masowo popełniali gwałty, zmusili 2 miliony Polaków (od 14 roku życia) do pracy niewolniczej, znacjonalizowali mienie Kościoła, profanowali miejsca kultu, ograniczyli prawo do swobód religijnych (zakazali odprawiania Mszy poza niedzielą i bicia w dzwony, deportowali księży z terenów przyłączonych do Rzeszy, likwidowali domy zakonne, usunęli krzyże z budynków publicznych, zabronili społecznej aktywności Kościoła, wprowadzili zakaz udziału dzieci w praktykach religijnych), ograniczyli prawo zawierania małżeństw, rozwiązali organizacje katolickie.

W 1941 w Niemczech ostatecznie zlikwidowano resztki prasy katolickiej. Surowo karano katolików sprzeciwiających się eutanazji. Zakazano działalności religijnej poza murami kościołów. Gestapo skonfiskowało rejestry parafialne. Zawieszono działalność konwentów i seminariów. Zamknięto katolickie wydawnictwa. NSDAP prowadziło nieustanną kampanię antykatolicką. Na przełomie 1940-1941 roku władze skonfiskowały ponad 100 domów zakonnych. Narodowi socjaliści więzili, internowali w domach i obozach koncentracyjnych, oraz mordowali, księży katolickich. Księża za rządów NSDAP aż do upadku III Rzeszy mordowani byli w Dachau.

Jan Bodakowski

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.