Por. Halina Żurowska w czasie okupacji była łączniczką AK, a po wojnie pełniła tę samą funkcję w Zrzeszeniu WiN. Jako jedną z nielicznych kobiet polskiego podziemia niepodległościowego komunistyczny sąd skazał ją na śmierć. Wyrok wykonano 21 września 1949 r. w więzieniu mokotowskim.

Halina Żurowska urodziła się 24 czerwca 1905 we wsi Olszanica na Podkarpaciu. Ukończyła Wydział Rolnictwa na Politechnice Lwowskiej. Do wybuchu wojny II wojny światowej pracowała w majątku Boniowice pod Dobromilem.

W 1939 r., po wysiedleniu z majątku przez sowietów, przedostała się do Węgier. Przebywała w bazie przerzutowej Związku Walki Zbrojnej, gdzie została zaprzysiężona jako kurierka. W czerwcu 1940 r. powróciła do Polski. W strukturach krakowskiego ZWZ pełniła funkcję zastępcy kierownika komórki przerzutowej „Południe”.

Od wiosny 1941 r. była kurierką Komendy Głównej ZWZ w łączności z okręgami wschodnimi, a w latach 1942-1943 szefem łączności Obszaru Lwów Tajnej Organizacji Wojskowej. Po scaleniu TOW z AK pełniła funkcję kurierki do zadań specjalnych Kedywu AK.

Podczas powstania warszawskiego była łączniczką w Batalionie „Iwo”. Następnie tę samą funkcję pełniła w Zgrupowaniu „Radosław”, biorąc udział w walkach na Czerniakowie. W połowie września 1944 r. została ranna i trafiła do powstańczego szpitala. Po klęsce znalazła się w obozie jenieckim, gdzie przebywała do kwietnia 1945 r.

W październiku 1945 r. wróciła do kraju. W latach 1945-1947 była kurierką Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość pomiędzy krajem a Rządem RP na Uchodźstwie. Wielokrotnie przewoziła tajne dokumenty z Polski na Zachód i z powrotem. Przez pewien czas przebywała w brytyjskiej strefie okupacyjnej.

29 września 1948 r. została aresztowana przez UB w Gdańsku. Po trwającym rok śledztwie skazano ją na karę śmierci. Wyrok wykonano 21 września 1949 r. w więzieniu na warszawskim Mokotowie. Miejsca pochówku do dzisiaj nie odnaleziono.

opr. Paweł Brojek
Źródło: Wojciech Frazik, Halina Żurowska w: Materiały do Słownika biograficznego uczestników walk z komunizmem (Biogramy), Zeszyty Historyczne WiN-u nr 14: 2000

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.