Żołnierz Legionów, uczestnik wojny z bolszewikami. W czasie II wojny światowej służył w Armii Krajowej, a po jej zakończeniu był kurierem w podziemiu antykomunistycznym. W 1947 r. stanął przed sądem wraz z innymi członkami I Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN.

Jerzy Antoszewicz urodził się 25 lutego 1899 r. w Warszawie. Od 1915 r. służył w 2 pp. Legionów Polskich. Od lutego 1918 r. był kurierem i wywiadowcą II Korpusu Polskiego na Wschodzie. Uczestniczył w obronie Lwowa i wojnie z bolszewikami, walcząc w szeregach 1. Pułku Strzelców Lwowskich, a później 38 pp.

W okresie międzywojennym służył w Straży Granicznej, a następnie w 24 Pułku Artylerii Polowej. W 1925 r. ukończył Szkołę Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu. Od 1931 r. był oficerem zwiadowczym w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a później instruktorem w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu.

W 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Pracował jako referent wojskowy w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie, a następnie jako kierownik działu osobowego Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów we Lwowie.

Podczas kampanii wrześniowej w szeregach batalionu Obrony Narodowej walczył w obronie Lwowa. Po wkroczeniu sowietów na tamte tereny uczestniczył w organizowaniu konspiracji. W październiku 1939 r. wysłany z misją kurierską do Francji, podczas pobytu w Paryżu został zaprzysiężony w Związku Walki Zbrojnej.

W maju 1940 r. powrócił do Polski. Przebywał we Lwowie, a później w Warszawie. Od lipca tego roku był szefem Biura Personalnego w Oddziale I Komendy Głównej ZWZ. W kwietniu 1943 r. stanął na czele Wydziału I Organizacyjnego Sztabu Komendy Okręgu AK Lublin. W marcu 1944 r. aresztowany przez gestapo, został po kilku miesiącach zwolniony.

Brał udział w powstaniu warszawskim. Sformowany przez niego Batalion „Iwo” po utworzeniu 20 września 1944 r. Warszawskiego Korpusu AK wszedł w skład 28. Dywizji Piechoty AK im. Stefana Okrzei. Po kapitulacji przebywał w obozach jenieckich w Sandbostel i Murnau.

Po uwolnieniu w kwietniu 1945 r. przez oddziały amerykańskie przybył do Londynu. W sierpniu został przydzielony do Centrum Wyszkolenia Artylerii WP. Miesiąc później jako kurier Naczelnego Wodza do prezesa Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN płk. Jana Rzepeckiego wyjechał z Londynu i przybył do Polski.

2 listopada 1945 r. został aresztowany przez UB i osadzony w więzieniu mokotowskim. Podczas procesu I Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN, który miał miejsce w marcu 1947 r., Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci, zamienioną przez Bieruta na dożywocie.

Wyrok odsiadywał w więzieniu we Wronkach, gdzie zachorował na gruźlicę. W listopadzie 1954 r. z uwagi na zły stan zdrowia sąd udzielił mu rocznej przerwy w odbywaniu kary. Zmarł 1 listopada 1955 r. na zawał serca, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Mjr Jerzy Antoszewicz był wielokrotnie odznaczany, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz 4-krotnie Krzyżem Walecznych.

opr. Paweł Brojek
Źródło i fot.: 1944.pl

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.