Czwartek, Rok C, II - J 1, 1-18. Słowo stało się ciałem.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.
W Nim było życie,
a życie było światłością ludzi,
a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga,
Jan mu było na imię.
Przyszedł on na świadectwo,
aby zaświadczyć o Światłości,
by wszyscy uwierzyli przez niego.
Nie był on światłością,
lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.
Była Światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka,
gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo,
a świat stał się przez Nie,
lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności,
a swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli,
dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię Jego,
którzy ani z krwi,
ani z żądzy ciała,
ani z woli męża,
ale z Boga się narodzili.
Słowo stało się ciałem
i zamieszkało między nami.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen łaski i prawdy.

Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».

Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Oto słowo Pańskie.

Tekst Umiłowanego Ucznia Jezusa Chrystusa jest czytany podczas Mszy Świętej kilka razy w obecnym czasie. Musi to być zatem niezwykle doniosły tekst na ten czas dla całego świata.

Liturgia Godzin i czytania Mszalne to niesamowita potęga i moc prawdziwego Wcielania się samego Boga, który jest Życiem, w serca wszystkich ludzi na całej naszej planecie! To samo w tym samym czasie dla milionów, dla wszystkich. Oto jedyne prawo, które rządzi naszą planetą.

O! Gdyby każdy chciał się na to otwierać!

A Słowo przychodzi jednak nieprzyjmowane przez wielu, prześladowane, ranione. A to wszystko z świętej bezbronności Miłości.

Wieczny Bóg, Duch Święty przyjęli doświadczenie początku – w Jezusie Chrystusie. Oni tego nie potrzebowali. My tego potrzebujemy. Mamy Boga, który stał się człowiekiem, to znaczy będąc wiecznym, zadał sobie początek, abyśmy nie wątpili w Jego Miłość, która oznacza wierne trwanie przy człowieku w każdym jego doświadczeniu.

Przez Chrystusa jest stawanie się. Bez Chrystusa nie ma stawania się. Gdy nic się nie staje, gdy nic się nie dzieje, nie rodzi się, to znaczy, że jest umieranie.

Wszystko, co się ‘dzieje’ bez Jezusa Chrystusa jest zatem pozorne, jest nicością, jest fałszem. Nicość to brak Miłości. Nicość to śmierć. Słowo/Jezus Chrystus – pełen Ducha Świętego nie znosi nicości. Bez Miłości/Jezusa nic się nie może stawać. Bez Niego dochodzi do niszczenia na wszystkich poziomach: cielesnym i duchowym. Bez Niego jest umieranie.

Życie jest nieustannym rodzeniem, jest nieustanną nowością w nas. Jest ciekawe, pełne świeżości w myślach, uczuciach, w głębinach duszy…

Ta nieustanna świeżość ducha, nieustanna młodość świeci, bo jest z Boga!

Nasze wnętrze, w którym wszystko się staje, nieustannie się rodzi, gdy początkiem w nas jest Słowo – Jezus Chrystus. On jest Światłem, bo Słowo jest Światłem. Nawet gdyby całe ciało i umysł były pogrążone w ciemności, to ta ciemność nic nie może nam zrobić. Ciemność ma spełnić jakąś rolę, ale nie może ogarnąć Światła, bo brak nic nie może.

Rozważała Katarzyna Chrzan

Fot. www.parafia.chrobierz.info

WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.