Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczynają procesje, które o świcie wychodzą z kościołów. Po procesji rezurekcyjnej śpiewana jest pieśń „Ciebie Boga wysławiamy”. Wyraża ona przekonanie, że w tajemnicy Zmartwychwstania dzieło odkupienia osiągnęło szczyt.

Następnie wierni uczestniczą w Eucharystii. Po powrocie do domów rodziny zasiadają do stołów by w czasie wielkanocnego śniadania zjeść pokarmy poświęcone w Wielką Sobotę.

Na przestrzeni wieków sposób wspominania Męki Pańskiej i świętowania Zmartwychwstania ulegał zmianie. Pod koniec IV wieku Święte Triduum obejmowało Wielki Piątek, Wielką Sobotę i Niedzielę Zmartwychwstania.
 
Do IV wieku brak informacji dotyczącej odprawiania Eucharystii w Wielki Czwartek na pamiątkę Wieczerzy Pańskiej. Wieczerzę Pańską wspomina się w ofierze eucharystycznej w noc paschalną. Tak więc Msza Wigilii Paschalnej była jedyną czynnością eucharystyczną na pamiątkę Paschy Chrystusa.
 
Samo określenie daty świąt Wielkiej Nocy łączy się z symboliką słońca. Sobór Nicejski święto to włączył do kalendarza słonecznego. Nie odrzucił jednocześnie związków z kalendarzem księżycowym.

W świecie wierzeń religijnych księżyc symbolizuje przemijalność. Kosmiczna symbolika księżyca odpowiada tajemnicy Śmierci i Zmartwychwstania świętowanej w chrześcijańskiej Passze.

W Polsce Wielkanoc obchodzimy przez dwa dni, w niedzielę i w poniedziałek. W tym roku święta Zmartwychwstania Pańskiego obchodzone są równocześnie w Kościele katolickim i prawosławnym.

Agata Bruchwald