Dzieci z bydgoskiej grupy formacyjnej potocznie zwanej ‘Małym Strzałem’ poprowadziły godzinną adorację Najświętszego Sakramentu 5 marca 2016 r., sobotni poranek, w Kościele Rektorskim Zgromadzenia Ducha Świętego w Bydgoszczy. Wszystko odbywało się w ramach propozycji Papieża Franciszka 24 godzin dla Pana. Wydawać by się mogło, że adoracja prowadzona przez dzieci musi być jakoś szczególnie przygotowana, że dzieci nie poradzą sobie z modlitwami, nie wytrzymają na modlitwie przez całą godzinę. Zapewniam – nic bardziej mylnego! Posłuchajcie… Na godzinę przed adoracją zabraliśmy dzieci do salki i rozmawialiśmy o… rozmowie. Poprosiłam, aby dzieci wyobraziły sobie sytuację, że idą do przyjaciela i mu czytają z kartki, co chcą mu powiedzieć, albo recytują z pamięci wszystko, co ktoś im kazał powiedzieć. Dzieci same uznały, że to nie jest prawdziwe spotkanie, śmiały się z tej sytuacji, że jest jakaś dziwna, sztuczna, nieprawdziwa i że one by nie chciały, żeby ktoś je tak potraktował. Poszliśmy w rozmowie dalej i rozpoczęliśmy wspólny temat przyjaźni z Jezusem Chrystusem i rozmowy z Nim. Nie trzeba było dużo wyjaśnień co do analogii z powyższym przykładem kartki i wykucia na pamięć…, ale ponieważ taka rozmowa jest szczególna i z serca, a odpowiedzi od Jezusa są również szczególne i wewnętrzne, zatem podpowiedzieliśmy dzieciom na tę pierwszą adorację, żeby rozmowa była wokół przepraszam, proszę i dziękuję. Tylko tyle i nic więcej z naszych ‘dorosłych’ podpowiedzi. Następną dzieci wymyślą same od początku do końca. To będzie lekcja dla nas dorosłych i osobiście nie mogę się jej doczekać! Opowiadaliśmy trochę też dzieciom o cudach Eucharystycznych jakie miały miejsce na ziemi, które potwierdzały ludziom, wątpiącym w zmysłach, prawdziwość Ciała Jezusa Chrystusa. Wymyśliliśmy wspólnie, co chcemy zaśpiewać i poszliśmy na dywan rozłożony przed ołtarzem, na którym stała monstrancja z Ciałem Pana Jezusa. Poszliśmy chwalić Go śpiewaniem, ale przede wszystkim prawdziwie spontaniczną modlitwą dzieci! Mikrofon poszedł w ruch i tu wszyscy wyraźnie poczuliśmy, jak Duch Święty powiał w niezwykłym pięknie dziecięcych naturalnych, nieprzygotowanych modlitw! Dzieci garnęły się, nawet te nieśmiałe, nawet te sześcioletnie, czy gimnazjaliści… i mówiły… mówiły… mówiły… Nie da się tego powtórzyć. Może troszkę powieje na dołączonych zdjęciach z tego wydarzenia… Powiem Wam kochani Czytelnicy tylko tyle – my rodzice tych dzieci, siedzieliśmy wzruszeni, a wielu z nas zalewało się łzami wobec tego piękna!!! Dołączam fotografię z tego wydarzenia. Oby zachęciło to Was wszystkich do organizowania wspólnot dziecięcych przy Waszych parafiach. Nie czekajcie, aż ktoś to zrobi. Nie czekajcie aż osiągniecie sami jakiś wysoki stopień własnej doskonałości, by móc to organizować. Nigdy taki moment nie nadejdzie. To nie jest potrzebne. Pozwólcie się nieść Duchowi Świętemu, a zobaczycie cuda, które na Waszych oczach będą Wam się objawiać w Waszych pięknych dzieciach! Niech Was Duch Święty mocno prowadzi – On tego pragnie!