25 lat temu, 22 kwietnia 1991 r., w kanadyjskim Vancouver zmarł Adam Stabrawa ps. „Borowy, oficer artylerii II Rzeczypospolitej, uczestnik kampanii wrześniowej, żołnierz Narodowej Organizacji Wojskowej i Armii Krajowej, dowódca 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK. Adam Stabrawa przyszedł na świat 25 września 1908 r. w małopolskich Myślenicach w domu zarządcy podatkowego. W 1927 r. ukończył Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie, z której w następnym roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. W 1930 r. otrzymał przydział do 24 Pułku Artylerii Lekkiej w Jarosławiu. Podczas kampanii wrześniowej dowodził 9. baterią 24. pal, który jako cześć 24. Dywizji Piechoty walczył w składzie Armii „Karpaty”. Przeszedł z nią cały szlak bojowy, zakończony 22 września we Lwowie. Tam trafił do niemieckiej niewoli, z której zbiegł po kilku dniach. W październiku 1939 r. powrócił w rodzinne strony. Wkrótce związał się z Narodową Organizacją Wojskową, działając w sztabie komendy powiatowej w Myślenicach. Od jesieni 1941 r. był szefem sztabu tej Komendy. W maju 1942 r. został przeniesiony do Krakowa, gdzie objął stanowisko zastępcy komendanta Podokręgu Kraków-Miasto NOW. Po aresztowaniu przez Niemców komendanta Podokręgu od lipca 1942 r. pełnił jego obowiązki, w październiku został formalnie mianowany na to stanowisko. Pod jego dowództwem przeprowadzono od listopada 1942 roku akcję scaleniową z Armią Krajową. W listopadzie 1943 r. został dowódcą Obwodu Nowy Targ Inspektoratu AK Nowy Sącz. W sierpniu 1944 r. przejął dowództwo inspektoratu. Miesiąc później objął dowodzenie nad zorganizowanym w ramach akcji „Burza” 1 Pułkiem Strzelców Podhalańskich AK. Oddział składał się z czterech batalionów liczących ponad tysiąc partyzantów. W styczniu 1945 r., po rozwiązaniu Armii Krajowej, wydał rozkaz demobilizacji podległych sobie żołnierzy. Sam, zagrożony aresztowaniem, ukrywał się w Krakowie. Do lipca 1945 r. przewodniczył Komisji Likwidacyjnej AK dla Inspektoratu Nowy Sącz. W sierpniu tego roku przedostał się do Włoch, gdzie wstąpił do 2 Korpusu Polskiego, służąc w 7. Pułku Artylerii Konnej. Po demobilizacji wyjechał do Wielkiej Brytanii, a następnie osiadł na stałe w Kanadzie. Zmarł w Vancouver 22 kwietnia 1991 r. Po sprowadzeniu do Polski jego prochy złożono w rodzinnej mogile na cmentarzu w Myślenicach. Ppłk Adam Stabrawa był odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. opr. Paweł Brojek Źródło: Dawid Golik: Adam Stabrawa „Borowy”. Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej