Czwartek -Łk 9, 11b-17.

Jezus opowiadał rzeszom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrowił. Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie znajdą schronienie i żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do nich: «Wy dajcie im jeść». Oni odpowiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i nakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi».

Było bowiem około pięciu tysięcy mężczyzn. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im rozsiąść się gromadami mniej więcej po pięćdziesięciu». Uczynili tak i rozmieścili wszystkich.

A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali ludowi. Jedli i nasycili się wszyscy, i zebrano jeszcze dwanaście koszów ułomków, które im zostały.

Oto słowo Pańskie.

Kościół to miejsce karmienia ludzi. To jest jadłodajnia – miejsce gdzie otrzymuje się jedzenie. Jakie?

Zobaczmy, co wydarzyło się przez lata od założenia Kościoła. Gdyby ktoś chciał policzyć członków Kościoła Jezusa Chrystusa, nie dałby rady. Gdyby chciał policzyć ilość miejsc, w których na przestrzeni dziejów odprawiane były Msze Święte, również nie dałby rady. Gdyby chciał ktoś zmierzyć i zsumować wielkość budowli zbudowanych wokół ołtarzy, na którym odprawiane są Msze Święte i ma miejsce cud przeistoczenia… nie byłby w stanie. W końcu gdyby ktokolwiek chciał zważyć Ciało Chrystusa, które na świecie zostało spożyte przez wszystkich wiernych Kościoła od początku jego istnienia… i tego by żaden Boży ekonom nie ogarnął.

A zobaczmy wokół czego wszystko to zostało zorganizowane? Dla Ciała Chrystusa dawanego nam. Ileż potęgi mają w sobie marmurowe bazyliki w niejednym mieście i jakże niczym jest ich majestatyczność w porównaniu z nieskończoną potęgą kruchości Komunii Świętej, która z lekkością jest łamana w dłoniach kapłana na oczach wszystkich.

Niemożliwe jest aby wszystkie te okoliczności celebracji Ciała Chrystusa przetrwały przez tyle lat i tak się rozrosły po świecie, gdyby nie było to realne Ciało Boga!

Zobaczmy to choćby właśnie w ten zwyczajny, ziemski, logiczny sposób, zwłaszcza dziś gdy idziemy z Ciałem Boga po ulicach naszych miejscowości! Co za piękno! Nadprzyrodzony Świat na ulicach miast! To jest właśnie realność!

Fot. www.parafia.chrobierz.info