Wtorek - Mt 5, 13-16.

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.

Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu.

Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie».

Oto słowo Pańskie.

Jeśli Chrystus coś mówi, to znaczy że realnie jest tak, jak mówi.

Sól dla ziemi – co to znaczy?

Po pierwsze najpierw jesteśmy ziemią, bez smaku, suchą, bezładną, rozsypaną, a wtedy wkracza łaska, ona już w ziemi jest – to jest sól. Biała, ma smak, jest wyraźna i jest… pomieszana z ziemią, z brudną ziemią. Sól nie boi się mieszać z ziemią, ale ziemią się nie staje. Łaska nie boi się błota, ubrudzenia tym, co ludzkie. Ale sama brudem się nie staje, oczyszcza brud i daje pełnię smaku.

Sól czasem się rozpuszcza, ale nie przestaje być solą, choć zmienia postać w zależności od okoliczności. Ludzie czasem się… rozpuszczają. Bywają dotknięci i rozlani są jak woda… czyż nie tak o Sobie powiedział podczas męki Jezus Chrystus w psalmie 22?... Ale rozpuszczenie się całkowite nie oznacza utraty smaku, ale nadanie smaku temu, co nas otacza!

Tak czynimy sobie ziemie poddaną, to znaczy jeden człowiek drugiemu nadaje smak, nawzajem, wtedy gdy jest Miłość. Nadajemy sobie nawzajem smak.

Gdy nie ma Miłości, tracimy smak… czymże wtedy nas posolić?

Sól bez smaku jest przerażająca, bo to całkowicie wbrew jej naturze, tak jak człowiek który nie kocha idzie przez życie całkowicie odwrotnie, wbrew swojej naturze. Inni boją się tego, co nie jest zgodne z naturą ludzką, czyli boją się braku miłości…

Czymże więc wtedy nas posolić?

Za każdą utratę smaku przez nas, Jezus Chrystus oddał życie. Każdy smak, wyrazistość natury człowieka jest wtedy, gdy trwa w Miłości z Bogiem. Gdy człowiek odwraca się od Boga, wtedy jego światło gaśnie, brakuje mu smaku. Szkoda czasu na stratę smaku i światła. Naprawdę nie ma na to czasu!

Katarzyna Chrzan