Z wykształcenia lekarz, brał udział w wojnie z bolszewikami, w okresie międzywojennym pracował w służbie zdrowia. Podczas okupacji niemieckiej działał w konspiracji na Białostocczyźnie. Aresztowany przez NKWD, stał się jedną z tysięcy ofiar sowieckich łagrów. Andrzej Kosiński urodził się 11 lutego 1890 r. w Turanówce na Ukrainie, w rodzinie kultywującej tradycje patriotyczne. Jego ojciec Andrzej walczył w powstaniu styczniowym. Po ukończeniu gimnazjum w Kursku w 1910 r. podjął studia medyczne na Uniwersytecie Kijowskim. Kierował strajkami młodzieży akademickiej, za co był aresztowany. W czasie I wojny światowej początkowo pracował w Czerwonym Krzyżu, później służył w wojsku rosyjskim. Za męstwo otrzymał szereg najwyższych odznaczeń Imperium Rosyjskiego, m.in. Krzyż św. Jerzego. W 1920 r. wstąpił do Wojska Polskiego i uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Po zakończeniu działań wojennych pracował jako lekarz wojskowy w stopniu kapitana, a od 1924 r. jako lekarz cywilny. Był dyrektorem szpitala w Zelwie w powiecie wołkowyskim oraz pozostawał oficerem rezerwy 1 Batalionu Sanitarnego. Od 1926 r. pracował w Łapach w woj. białostockim. Od 1931 r. pełnił obowiązki inspektora lekarskiego w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie, a także członka Zarządu okręgu PCK i Towarzystwa Przeciwgruźliczego. W 1935 r. został naczelnikiem Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Stanisławowie na Ukrainie. Później pełnił obowiązki inspektora w Wydziale Pracy, Opieki i Zdrowia województwa lubelskiego. W 1938 r. został Naczelnikiem Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku. Po wybuchu II wojny światowej służył w 110. Pułku Rezerwowym Ułanów. Po klęsce kampanii wrześniowej działał w podziemiu jako członek Komendy Głównej Narodowej Organizacji Wojskowej. Po scaleniu NOW z Armią Krajową w 1942 r. był szefem służby sanitarnej Inspektoratu Białostockiego. Kierował też wydziałem zdrowia w Okręgowej Delegaturze Rządu RP na Białostocczyznę. Za działalność w AK został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Białegostoku w sierpniu 1944 r., został aresztowany przez NKWD, przebywał w więzieniach w Moskwie i w Charkowie. Ostatecznie trafił do łagru Riazań-Diagilewo, gdzie zmarł 8 czerwca 1946 r. opr. Paweł Brojek Źródło: Józef Kuzminski, Doktor medycyny Andrzej Kosiński. Ostatni Naczelnik Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku 1939 r., Zeszyty historyczne tom IV, nr 4/12 2005-2007, Okręgowa Izba Lekarska w Białymstoku