Masoneria w współczesnym świecie

Od wielu lat w Polsce panuje zmowa milczenia wobec masonerii. Każda próba przełamania tej omerty spotyka się z histerycznymi reakcjami środowisk antypolskich. Zakazana jest przede wszystkim wiedza o współczesnej masonerii, ale także przypominanie o destruktywnej roli masonerii w dziejach świata i Polski. W III RP nie wolno pamiętać, że reformatorem amerykańskiej masonerii był generał konfederacji Albert Pike (współzałożyciel wraz z innymi masonami rasistowskiego i antykatolickiego Ku Klux Klanu). O tym, że w Niemczech kanclerz Bismarck realizował masońską politykę niszczenia katolicyzmu i prześladowania katolików, a w zjednoczonych przez masonów Włoszech znacjonalizowane kościelne majątki przejmowali latyfundyści związani z masonerią, którzy doprowadzali do nędzy chłopstwo. Zakazana jest też pamięć o: przynależności do masonerii Edwarda Aleksandera „Alister" Crowley'a (twórcy współczesnego satanizmu), Iluminatach, którzy tworzyli środowisko Jakobinów (odpowiedzialnych za zbrodnie rewolucji francuskiej, i których członkiem był twórca komunizmu Karol Marks), tajnych stowarzyszeniach takich jak Hermeneutyczne Bractwo Złotego Brzasku, które w Niemczech zrzeszało nazistowską elitę (oraz H. G. Wells, Bernard Shaw, T. S. Eliot, Aldous Huxley, Bram Stocker), czy o Towarzystwie Antropozoficznym Rudolfa Steinera (którego teorie edukacyjne są stosowane w części polskich szkół). W złym tonie w III RP jest też wspominanie o uzależnieniu polityki międzynarodowej od takich instytucji jak amerykański Instytut Spraw Międzynarodowych, masoneria żydowska B'nai B'rith, Komisja Trójstronna, Klub Rzymski, czy działająca na uniwersytecie Johna Hopkinsa organizacja zrzeszająca establishment amerykański Skull and Bones.   B'nai B'rith   Żydowską lożę masońską B'nai B'rith założyli w Nowym Jorku w 1843 roku Żydzi-masoni z Niemiec. Bardzo szybko zaczęła się ona rozwijać w USA i w krajach Europy Środkowej. Celem B'nai B'rith stała się walka z antysemityzmem (jawnym lub utajonym, a realnie urojonym), podtrzymywanie tradycji i kultury żydowskiej, działalność wśród młodzieży. B'nai B'rith widzi więc swoja rolę w byciu pasterzami ludzkości. B'nai B'rith liczyć ma 600 tysięcy członków w 58 krajach, jest akredytowana przy ONZ i Radzie Europy (gdzie ma głos doradczy), miała bardzo bliskie kontakty z Watykanem, dyktuje warunki na amerykańskiej scenie politycznej. Instrumentem B'nai B'rith jest Anti-Defamation League (Liga Przeciw Zniesławieniu). ADL zbiera dane o działaniach, które uznaje za antysemickie, antysyjonistyczne i stanowiących przeszkodę w realizacji polityki B'nai B'rith. Działalność ta skutecznie zakneblowała usta krytykom polityki Izraela. Działania ADL prócz monitoringu przeciwników obejmowały propagandę, edukacje, kontakty z władzami i establishmentem.   ONZ   Celem organizacji masońskich jest globalizacja. Pierwszą międzynarodową instytucją globalizacji stała się Organizacja Narodów Zjednoczonych. Celem powstania ONZ było przejście od nacjonalizmu do uniwersalnego socjalizmu (na zachodzie w postaci technokratycznej, na wschodzie w postaci rewolucyjno-komunistycznej). Agenda ONZ UNESCO promuje: ateistyczny humanizm, tworzenie jednej globalnej tożsamości (co wiąże się z likwidacją dotychczasowych tożsamości), edukację opartą na założeniach psychoanalizy, kontrolę urodzin, pokojowe współistnienie z komunizmem, pacyfizm. Agencja zajmująca się żywnością i rolnictwem FAO promuje depopulację ludzkości. Instrumentem do walki z przeludnieniem stała się dla ONZ antykoncepcja, dobrowolna i przymusowa aborcja, oraz sterylizacja (hojnie finansowane przez oligarchów). Etapem na drodze globalizacji było zjednoczenie Europy w ramach Unii Europejskiej.   Masoneria w Austrii i Szwajcarii   Współcześnie oficjalnie na całym świecie działa 8 milionów masonów (w tym 4 miliony w USA) zrzeszonych w 50 000 lóż. W Austrii działa Wielka Loża Austrii i kilka innych lóż tworzących wielki wschód Austrii. Po II wojnie światowej członkami masonerii zostało bardzo wielu austriackich nazistów. W Szwajcarii działa Wielki Wschód Szwajcarii (jednym z członków szwajcarskiej masonerii był założyciel Czerwonego Krzyża).   Masoneria w Niemczech   W Republice Federalnej Niemiec działa kilka nurtów masonerii: Wielka Loża Dawnego Rytu Wolnych i Przyjętych Mularzy Niemiec, Wielka Loża Krajowa Wolnomularzy Niemiec, Wielka Narodowa Loża Matka „Pod Trzema Globami", Wielka Loża Amerykańsko-Kanadyjska, Wielka Loża Brytyjskich Wolnomularzy w Niemczech. „Ogólnie przedstawicielstwo wszystkich niemieckich masonów spoczywa wyłącznie w rękach Zjednoczenia Wielkich Lóż Niemiec – Bractwie Wolnomularzy". W RFN działa 4000 masonów w 450 lożach zjednoczonych w pięciu wielkich lożach. Symbolem niemieckich masonów jest niezapominajka.   Masoneria we Włoszech   Najbardziej znaną lożą współczesnej Europy jest loża P2 (Propaganda Due). P2 działała już za rządów Mussoliniego, wtedy to bracia z tej loży zajmowali się w ramach reżimu faszystowskiego mordowaniem i torturowaniem przeciwników faszyzmu, brali też udział w walkach w Hiszpanii po stronie generała Franco, i w ramach Waffen SS. P2 zarabiała kasę na handlu narkotykami, finansowała terroryzm neofaszystowski, inspirowała terror lewicy i neofaszystów, organizowała wespół z CIA zamachy bombowe, szkoliła do walk partyzanckich za pieniądze CIA. Jednym z najbardziej znanych aktów terroru związanych z lożą P2 było zabicie Aldo Moro. Aldo Moro był politykiem chadecji zainteresowanym współpracą z komunistami. Chciał uniezależnienia Włoch od USA. Jako premier w czasie wojny Jom Kipur w 1972 roku odmówił USA współpracy w pomocy militarnej dla Izraela, uznał OWP i sprzedawał broń Palestyńczykom. W 1978 roku został porwany przez zachodnioniemieckich lewicowych terrorystów z Czerwonych Brygad (organizacja ta była zinfiltrowana przez tajne służby Republiki Włoskiej i RFN). Zachodnioeuropejskie i amerykańskie służby specjalne związane z P2 wspierały likwidację Aldo Moro, by nie dopuścić komunistów do udziału we Władzach Republiki Włoskiej (pisał o tym jeden z członków P2 Mino Peccorelli – za co został przez masonerię zlikwidowany - oraz emerytowani agencji CIA). W czasie porwania policja i służby specjalne wykazały się bezczynnością (nie można się temu dziwić – większość członków sztabu kryzysowego z policji i tajnych służb była członkami P2). W czasie śledztwa w sprawie zabójstwa Aldo Moro włoscy śledczy niezbicie wykazali związki lewicowych terrorystów z P2. Przed swoją śmiercią w niewoli Czerwonych Brygad Aldo Moro pisał pamiętniki i listy obnażające kulisy włoskiej polityki (wszyscy, którzy poznali treść tych pism w tym i śledczy służb specjalnych zostali zlikwidowani). Po 55 dniach uwięzienia Aldo Moro został zbity, kilka osób związanych z jego zabójstwem udało się osadzić. Komisja śledcza włoskiego parlamentu badająca sprawę zabójstwa Aldo Moro została zlikwidowana po dojściu do władzy Silvio Berlusconiego. Jednym z głównych włoskich braci był Licio Gelli, działacz faszystowski, który pod koniec II wojny światowej przyłączył się do antyfaszystowskiej partyzantki. Po wojnie zajął się przerzutem nazistów do Ameryki Południowej (między innymi Klausa Barbiego, który w Ameryce Południowej zorganizował szwadrony śmierci). Po emigracji do Ameryki Południowej, był współpracownikiem Juana Perona w Argentynie, od 1965 - masonem, od 1972 - konsulem honorowym Argentyny w Republice Włoskiej, i handlarzem bronią. Pomimo że był protestantem papież Paweł VI przyjął go do Zakonu Maltańskiego. Licio Gelli był też współpracownikiem CIA, amerykańskiego oraz włoskiego kontrwywiadu wojskowego. Po powrocie do Włoch był współudziałowcem fabryki materacy produkującej na zamówienia rządowe oraz działaczem chadecji. W 1967 został członkiem loży P2 a z czasem wielkim mistrzem tej loży. Jego bratem z loży był Michele Sidona bankier Cosa Nostra, Watykanu, masonerii, CIA i finansjery. Michele Sidona transferował pieniądze CIA dla chadeków, dla mafii prał brudne pieniądze z prostytucji, pornografii, handlu narkotykami. Innym bratem z loży P2 był Roberto Calvi. Roberto Calvi w wojnie domowej w Hiszpanii brał udział po stronie Franco. W II wojnie światowej walczył w Waffen SS, po wojnie był bankierem mafii. Wśród członków P2 byli reprezentanci: chadecji, faszystów, monarchistów, Opus Dei, Rycerzy Maltańskich (w tym wielki mistrz Zakonu Maltańskiego i przyjaciel papieża Pawła VI Umberto Ortolani), mafii, przedsiębiorców, armii, sadownictwa, policji, wywiadu, tajnych współpracowników CIA. P2 kreowała włoską politykę (m.in. zlikwidowała szefa jednej z instytucji prokuratorskich i samą instytucję, która zagrażała interesom P2, zleciła zabicie wielu prokuratorów badających przestępstwa loży). Loża P2 była jedną z wielu lóż tworzących układ mafijny w Europie, Unii Europejskiej i wschodniej Europie. P2 miała też związki z amerykańską partią republikańską, dyplomacją USA i CIA (do lat 50 XX wieku USA ingerowała w europejską politykę w duchu masonerii np. poprzez organizację lóż masońskich na terenie baz NATO). Podczas rewizji domu wielkiego mistrza P2 Licio Gelli w marcu 1981 roku włoska policja znalazła listę ponad 1000 masonów z loży P2, tajne dokumenty włoskiego rządu i dossier elit politycznych Republiki Włoskiej. Wśród członków loży P2 znalazło się 180 generałów, 52 wysokich oficerów żandarmerii, 37 wysokich oficerów policji, 150 parlamentarzystów, 14 sędziów, 50 przemysłowców i bankierów, 10 głównych dziennikarzy i redaktorów naczelnych, 100 kardynałów i biskupów zrzeszonych w Loggia Ecclesia. Spośród 2500 członków loży P2 poznano nazwiska tylko połowy masonów (w tym Silvio Berlusconiego i wielu jego ministrów). P2 miała swoich współpracowników w Argentynie, Urugwaju, Wenezueli, Paragwaju, Boliwii, Nikaragui, Francji, Hiszpanii, Portugalii, Niemczech, Szwajcarii i USA. Sam Licio Gelli zagrożony aresztowaniem w następnym miesiącu zbiegł do Ameryki Południowej. Półtorej roku później pod fałszywym nazwiskiem został aresztowany w Szwajcarii, jednak udało mu się uciec z szwajcarskiego aresztu (szwajcarska policja niezbyt go pilnowała). W 1987 wrócił dobrowolnie do Szwajcarii i podał się aresztowi. W 1988 został wydany Włochom, we włoskim więzieniu przesiedział 7 miesięcy. Przyczyną tej zażyłości między masonerią a mafią było to, że masoneria czerpała ogromne zyski z bycia pośrednikiem między mafią a władzami. Włoska masoneria, zrzeszając policjantów, pracowników wywiadu, sędziów i polityków, sprawiała że włoscy masoni działając w zmowie wzajemnie zapewniali sobie bezkarność. Najbardziej znanym masonem w Unii Europejskiej jest premier Włoch Silvio Berlusconi (związany z Opus Dei, ojciec wysyłający dzieci do szkoły sztajnerowskiej, wieloletni premier, założyciel partii Forza Italia, właściciel 150 firm, udziałowiec banków i firm ubezpieczeniowych, właściciel stacji telewizyjnych, firm ubezpieczeniowych, domów towarowych, drużyny AC Milan, majątku wartego 40 miliardów dolarów). Berlusconi do P2 wstąpił w 1972 roku. W loży otrzymał numer 1816 i kod E.19.78, przydzielono go do grupy 17, jego akta miały sygnaturę 0625. W 1988 w trakcie procesu sąd włoski potwierdził jego członkostwo w masonerii. W swojej posiadłości zbudował sobie masoński grobowiec. Zdobycie władzy uchroniło Berlusconiego przed bankructwem. Berlusconi dzięki wsparciu braci (polityków i biznesmenów) zrobił karierę, w zamian promował masonów w swoich mediach i cenzurował negatywne informacje o masonach. Kiedy Berlusconi był premierem odebrał „urzędnikom dochodzeniowym prawo do wystawiania nakazów aresztowania w wypadku korupcji politycznej i przestępczości finansowej" (między innymi brat Berlusconiego był zagrożony aresztowaniem) oraz próbował wprowadzić kary dla dziennikarzy piszących o skazanych w sprawach korupcyjnych. Pomimo licznych postępowań prokuratorskich w sprawie przestępstw Berlusconi pozostał bezkarny. Po drugim przejęciu władzy Berlusconi wprowadził amnestię dla: przestępców podatkowych, obsadził listy wyborcze swoimi kolegami, zapewniając im immunitet parlamentarny, zapewnił bezkarność wielu przestępcom gospodarczym, wprowadził przepisy pozwalające oskarżonym na zmianę oskarżycieli (co doprowadził do ponownego rozpoczęcia postępowania i unieważnienia się przestępstwa). Berlusconi zatarł wszelkie wyroki wobec siebie i swojej kliki. Z wymiaru sprawiedliwości, parlamentu i publicznych mediów uczynił swoje prywatne narzędzie. Uczynił republikę włoską republiką bananową. Równolegle z tym jak doprowadził gospodarkę Włoch do kryzysu sam został miliarderem. Związany z masonerią był były premier Republiki Włoskiej Giulio Andreotti (chadek, związany z neofaszystami, wspierający Opus Dei, przyjaciel papieża Pawła VI). Dzięki Andreottiemu masoni z loży P2 zdobyli kontrolę nad włoskimi służbami specjalnymi.   Masoneria w Wielkiej Brytanii   Masoneria brytyjska ujawniła się publicznie 24 czerwca 1717 roku w Londynie. Dzięki przejęciu władzy przez protestantów Wielką Lożę Londyńską powstałą z połączania cechu budowniczych i bractwa różokrzyżowców (tajnego gnostyckiego bractwa alchemików działającego od starożytności). Powołali ją do życia Teofil Desaguliers różokrzyżowiec, kapelan przyszłego króla Jerzego II, oraz minister rządu James Anderson. Wielką lożę powołały cztery uprzednio działające w Londynie loże (miejscem zjednoczenia było londyńska gospoda „Pod jabłonią"). Podstawowym dokumentem loży została „Księga konstytucji mularzy wolnych i przybranych" autorstwa Andersona. Jawnym celem loży było propagowanie liberalizmu, tajnym - kontynuowanie działań gnostyków, templariuszy oraz tajnych wschodnich związków, mające na celu zastąpienie tradycyjnego chrześcijaństwa „chrześcijaństwem" ezoteryczno-gnostyckim. W Wielkiej Brytanii masoni zawiązali sojusz z protestantami. W obliczu rewolucji francuskiej i Napoleona dwa zwalczające się nurty masonerii brytyjskiej zjednoczyły się w Świętej Unii. Do dziś podstawą ustroju Zjednoczonego Królestwa jest sojusz tronu, kościoła anglikańskiego i masonerii. Książę Filip jest członkiem loży Królewskiej Marynarki. Książę Karol jest Wielkim Mistrzem Zjednoczonej Wielkiej Loży Anglii (od XVIII wieku wielcy mistrzowie wywodzą się z rodziny królewskiej). Spośród 55 milionów Brytyjczyków 800.000 jest masonami (15 na 1000 mieszkańców, podobnie jest w USA, we Francji tylko 2 osoby na 1000 mieszkańców jest masonami - w Wielkiej Brytanii jest więc prawie 15 razy większy odsetek masonów w populacji niż we Francji).   Masoneria we Francji   Pierwsza francuska loża powstała w 1721 roku. W 1772 Wielki Wschód Francji zjednoczył loże. W 1789 roku we Francji i koloniach istniało już 700 lóż, w przeddzień rewolucji masoneria była silna i obecna w całej Europie. Masoneria skutecznie zinfiltrowała armię, dzięki czemu rewolucja francuska stała się możliwa. W konstytuancie było 477 masonów. Masoni napisali Deklaracje Praw Człowieka i Obywatela oraz wzniecili rewolucję (która z czasem uderzyła w masonerię). Osłabiona rewolucją masoneria odrodziła się za czasów cesarstwa. Masonami byli: Napoleon, jego ojciec, bracia, żona Józefina, marszałkowie, Józef Bonaparte, Ludwik Bonaparte, Hieronim Bonaparte, Murat, Talleyrand, Fouche. Wojskowe loże eksportowały masonerię do innych krajów. Masoneria rządziła II republiką i II cesarstwem. W 1871 masoni z opozycji wzniecili Komunę Paryską, a masoni z władz Komunę stłamsili. III Republika była apogeum potęgi wolnomularstwa i skandali kryminalnych, w które masoni byli zaangażowani. W 1940 masońska koteria doprowadziła do klęski Francji w wojnie z Niemcami. Skutkiem tego Petain wydał dekret likwidujący masonerię, dekret prezydenta okazał się jednak nieskuteczny w zderzeniu z administracją całkowicie zinfiltrowaną przez masonów. W 1943 w Algierze de Gaulle unieważnił dekret o rozwiązaniu masonerii. Masoneria pozostała silna w IV i V republice. Pomimo to w łonie samej masonerii trwała walka o wpływy. Masoneria starała się być równocześnie u władzy i w opozycji. Współczesna masoneria francuska licząca w 2007 roku łącznie 121.400 członków (w 1991 roku liczyła 70.200 członków, przez szesnaście lat wzrosła jej liczebność o 70%) dzieli się na kilka jawnych organizacji. Wielki Wschód Francji (GO) liczący 46.000 członków zrzeszonych w 1052 lożach. Wielką Lożę Francji (GE) liczącą 26.300 członków zrzeszonych w 753 lożach. Wielką Lożę Narodową Francji (GLNF) liczącą 35.000 członków zrzeszonych w 1487 lożach. Żeńską Wielką Loże Francji (GLF) liczącą 11.600 członków zrzeszonych w 351 lożach. Loże Prawo Ludzkie oraz Wielką Francuską Loże Narodową Opera (GLNF Opera) wywodzącą się GLFN. Dwa i pół tysiąca Żydów francuskich zrzeszonych jest w przybyłej z USA loży przeznaczonej tylko dla Żydów B'nai B'rith (liczy ona na całym świecie 500.000 członków).   Masoneria w USA   Masoneria w USA jest jawna i potężna. Masonami byli ojcowie założyciele Stanów Zjednoczonych i 17 prezydentów USA (między innymi Roosevelt, Waszyngton, Bush). W 2004 roku o prezydenturę walczył mason Bush z masonem Kerrym (obaj z tej samej loży). Za Reagana (który masonem nie był) w senacie na 100 senatorów 23 było masonami. W izbie reprezentantów na 435 kongresmenów 66 było masonami. Masoni sprawowali władzę w obu partiach. Masoneria ma w USA olbrzymie zaplecze społeczne, 2.600.000 białych amerykanów jest masonami, dodatkowo Żydzi są członkami B'nai B'rith, a Afroamerykanie - Prince Hall (w sumie 3 miliony masonów działa w USA).  

Masoneria w Europie Wschodniej

 

Po 1989 masoneria reaktywowała się w Europie Wschodniej. Wolnomularze odnieśli sukces w promowaniu liberalizmu, antykoncepcji, aborcji, eutanazji, swobody seksualnej, homoseksualizmu, laicyzacji oświaty i życia społecznego. Patologicznym bękartem masonerii stał się w Europie Wschodniej ustrój oligarchiczny.

 

Sukcesy polityczne masonerii

 

Siłę masonerii pokazała rewolucja młodoturecka w 1905, rewolucja w Portugalii w 1908, rewolucja bolszewicka 1917, rewolucje w Austrii, na Węgrzech i w Niemczech 1918, przejęcie władzy przez komunistów w Hiszpanii w 1931 roku. Masonerię wspierają bratnie koła środowiskowe infiltrujące wszelkie grupy społeczne, organizacje będące pasami transmisyjnymi masonerii, organizacje paramasońskie (Rotary powstały w 1905 liczący w 2007 roku 1.220.000 członków w 31.000 klubów, w samej Francji 34.700 członków w tysiącu klubów, i Lions powstały w 1917 i liczący w 2007 roku 1.318.000 członków w 45.300 klubów, w samej Francji 31.100 członków w 1250 klubach).