16 czerwca 1943 r. banda UPA dokonała zbrodni na polskich mieszkańcach wsi Dermanka położonej w powiecie kostopolskim województwa wołyńskiego. Tym razem z rąk ukraińskich śmierć poniosło około 100 Polaków. Kolonia Dermanka, położona na lewym brzegu rzeki Słuczy, była zamieszkana w większości przez Polaków. Począwszy od kwietnia 1943 r. polscy mieszkańcy unikali nocowania w swoich domach. Spodziewając się ataku w nocy, spali w lesie, a w późniejszym czasie w zbożu. Krótko przed napadem część ludności przeniosła się do pobliskich miejscowości. 16 czerwca 1943 r. oddział UPA zaatakował Dermankę. Napastnicy podszywali się pod partyzantkę sowiecką, nosząc czerwone kokardki. Początkowo zamordowano 12 osób z dwóch rodzin mieszkających na skraju wsi. Po wszczęciu alarmu Polacy rzucili się do ucieczki na wschód, w stronę dawnej granicy polsko-sowieckiej. Złapanych Polaków zabijano głównie za pomocą broni białej, do uciekających strzelano. Zabito około 100 osób, 75 z nich zostało pochowanych później w zbiorowej mogile, pozostałych pogrzebano na miejscu zbrodni. Uciekinierzy z Dermanki znaleźli schronienie w pobliskich miejscowościach. Kościół parafialny upowcy spalili w lipcu 1943 r. Wieś spłonęła w styczniu 1944 r. podczas przejścia frontu. Źródła: Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa 2006 Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa 2000