W jeden dzień rozbroił 9 posterunków MO i UB

0
0
0
/

historia_zdzislawbadochazelazny28 czerwca 1946 r. podczas obławy MO i UB zginął ppor. Zdzisław Badocha – dowódca 2. szwadronu legendarnej 5 Wileńskiej Brygady AK, uważany za najlepszego dowódcę polowego mjr. „Łupaszki” w tym okresie. Zdzisław Badocha urodził się 22 marca 1923 r. w Dąbrowie Górniczej w rodzinie Romana Badochy, podoficera Korpusu Ochrony Pogranicza. W 1937 r. zamieszkał wraz z rodziną w Nowych Święcianach na Wileńszczyźnie, uczęszczał do miejscowego Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego. W czerwcu 1942 r. pod pseudonimem „Żelazny” rozpoczął działalność konspiracyjną w szeregach AK na Wileńszczyźnie. W 1943 r. przystąpił do 23 Ośrodka Dywersyjnego Ignalino–Nowe Święciany, gdzie został zastępcą dowódcy jednego z patroli. Jednocześnie zatrudnił się na kolei, co miało ułatwić mu działalność dywersyjno-sabotażową. Po wpadce i dekonspiracji od maja 1944 r. był żołnierzem jednego z plutonów w 5. Wileńskiej Brygadzie AK pod dowództwem mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Uczestniczył w walkach o wyzwolenie Wilna w ramach operacji „Ostra Brama”. Latem 1944 r. część oddziałów AK operujących na Wileńszczyźnie została rozbita, a wśród nich oddział „Żelaznego”, który wraz z innymi żołnierzami przedostał się w rejon Białostocczyzny. Wkrótce wszyscy zostali siłą wcieleni do 4. zapasowego pułku piechoty LWP, stacjonującego w Dojlidach. W październiku 1944 r. Badocha zdezerterował i przyłączył się do odtworzonej przez „Łupaszkę” 5. Brygady Wileńskiej. Z początkiem 1945 r. został dowódcą plutonu w 4. szwadronie por. Mariana Plucińskiego ps. „Mścisław”. Odtąd nieprzerwanie uczestniczył w walkach z oddziałami KBW, UB, MO oraz NKWD, jego oddział operował w rejonie Bielska Podlaskiego, Białowieży i Hajnówki. W sierpniu 1945 r. „Żelazny” otrzymał awans do stopnia podporucznika. We wrześniu 1945 r. rozkazem Komendy Okręgu Białostockiego AK oddziały 5. Brygady zostały zdemobilizowane. Przyznany mu urlop ppor. Badocha wykorzystał na odwiedziny rodziny w Dąbrowie Górniczej i Sosnowcu. Było to jego ostatnie spotkanie z bliskimi. Na przełomie lutego i marca 1946 r. 5. Brygada Wileńska po raz kolejny wznowiła działania zbrojne. Po objęciu dowództwa jednego z patroli dywersyjnych „Żelazny” przeprowadził szereg akcji na terenie województwa gdańskiego i szczecińskiego. Po reorganizacji 5. Brygady na początku kwietnia 1946 r., został dowódcą 2. szwadronu, wraz z którym działał głównie na obszarze Borów Tucholskich. Oddział ów miał na koncie wiele akcji bojowych zakończonych sukcesem. Spektakularnym przykładem było rozbrojenie w ciągu jednego dnia 7 posterunków milicji i 2 placówek UB, o czym dzięki audycji w radiu BBC dowiedziała się opinia społeczna za granicą. W maju 1946 mjr „Łupaszka” za zasługi i niezwykłe bohaterstwo przedstawił ppor. Badochę do odznaczenia Krzyżem Virtuti Militari. W odpowiedzi na akcje oddziału „Żelaznego” władze komunistyczne wysyłały przeciw niemu duże siły UB, MO, KBW i wojska. 10 czerwca 1946 r. jego szwadron został zaatakowany przez grupę operacyjną bezpieki. Ciężko rannego w walce przewieziono go na leczenie do majątku Czernin koło Sztumu. Podczas pobytu tam ppor. Badocha został zadenuncjowany przez aresztowaną wcześniej przez UB łączniczkę Reginę Żylińską „Reginę”. Zginął 28 czerwca 1946 r. trafiony odłamkiem granatu przy próbie wydostania się z okrążenia. W chwili śmierci miał zaledwie 23 lata. Nie wiadomo, gdzie został pochowany. W 2011 r. w Koszalinie, w Kościele pw. Ducha Św., odsłonięto tablicę upamiętniającą ppor. Zdzisława Badochę „Żelaznego” i dowodzony przez niego 2 szwadron 5 Wileńskiej Brygady AK. opr. Paweł Brojek Źródło: podziemiezbrojne.blox.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną