Dziś przypada 75. rocznica śmierci Ignacego Jana Paderewskiego. W 1919 r. został mianowany przez Józefa Piłsudskiego premierem pierwszego polskiego rządu. Ceniony w Polsce i na całym świecie także za niesamowity talent muzyczny. Ignacy Jan Paderewski przyszedł na świat w Kuryłówce na Podolu w 1860 r. Jego ojciec, Jan, uczestniczył w powstaniu styczniowym, za co został skazany na rok wiezienia. Od dzieciństwa przejawiał uzdolnienia muzyczne. W 1872 r. podjął 6-letnie studia w Konserwatorium Warszawskim. Po otrzymaniu dyplomu podjął pracę w konserwatorium w charakterze nauczyciela fortepianu. W latach 1881-82 kontynuował studia w Berlinie, a następnie zamieszkał w Wiedniu, gdzie w 1887 r. zadebiutował jako pianista. W 1888 r. odniósł kolejne sukcesy w Paryżu i Londynie. Wielkim sukcesem okazało się jego pierwsze tournée po Stanach Zjednoczonych w latach 1891–1892. W 1913 r. osiedlił się w Ameryce. Wraz z wybuchem I wojny światowej zaczął prowadzić tam szeroko zakrojoną działalność dyplomatyczną na rzecz Polski i Polaków, wykorzystując swą popularność na Zachodzie. Współorganizował ochotnicze oddziały polskie w USA. Wraz z Henrykiem Sienkiewiczem założył Komitet Pomocy Polakom Ofiarom Wojny w Vevey oraz Polish Relief Fund w Londynie. W latach 1917-1919 był członkiem Polskiego Komitetu Narodowego w Paryżu i jego reprezentantem w Stanach Zjednoczonych. Dzięki jego zaangażowaniu prezydent USA Woodrow Wilson umieścił sprawę polską w 13. punkcie swego orędzia dotyczącego pokoju po zakończeniu I wojny światowej. 25 grudnia 1918 r. przybył do Gdańska, a stamtąd 26 grudnia przyjechał do Poznania. Jego powrót do Polski stał się impulsem do wybuchu powstania wielkopolskiego, które rozpoczęło się następnego dnia. 1 stycznia 1919 r. wyjechał do Warszawy, a dwa tygodnie później został mianowany przez marszałka Piłsudskiego premierem pierwszego polskiego rządu. Wraz z Romanem Dmowskim reprezentował Polskę na konferencji w Paryżu, zakończonej podpisaniem traktatu wersalskiego kończącego I wojnę światową. W grudniu 1919 r. podał się do dymisji, a następnie wyjechał do Szwajcarii. Do 1921 r. był stałym przedstawicielem Polski w Lidze Narodów, następnie wycofał się z czynnej działalności politycznej i powrócił do koncertowania. Po śmierci Piłsudskiego w 1935 r. współtworzył tzw. Front Morges – polityczne porozumienie opozycyjne wobec reżimu autorytarnego. Gdy wybuchła wojna, wszedł do władz Polski na uchodźstwie, zostając przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie – emigracyjnego parlamentu polskiego. We wrześniu 1940 r., mimo podupadającego zdrowia, udał się raz jeszcze do USA i konsekwentnie apelował o pomoc dla Polski. Spowodował między innymi uzyskanie kredytów na uzbrojenie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 r. na zapalenie płuc. Został pochowany na cmentarzu w Arlington koło Waszyngtonu w Nekropolii Zasłużonych. W 1992 r. prochy jego zostały sprowadzone do Polski i złożone w krypcie archikatedry św. Jana w Warszawie.