MEDYTACJE EWANGELICZNE Z DNIA 4 lipca 2016 r.
Poniedziałek Mt 9, 18-26.
Gdy Jezus mówił, pewien zwierzchnik synagogi przyszedł do Niego i oddając pokłon, prosił: «Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie». Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim.
Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Bo sobie mówiła: «Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa».
Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: «Ufaj córko; twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa.
Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył flecistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: «Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi». A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.
Oto słowo Pańskie.
Takie jest życie człowieka, przed dotknięciem Chrystusa. To jest sen śmierci. Z zewnątrz może wyglądać czasem na życie, czasem widać już chorobę, aż wreszcie widać śmierć.
Ktoś jest niby żywy, ale martwy. I nadchodzi Jezus Chrystus i od razu znajdują tacy, którzy się śmieją. Rozgardiasz, chaos, tłum musi jednak zostać usunięty. Wtedy dochodzi do osobistego spotkania. Jezus dotyka człowieka i ten żyje życiem żywym!
A czasem bywa inaczej. Przez tłum przeciska się człowiek do Chrystusa. To, przez co się przeciska, jest najtrudniejsze, na przykład własne wewnętrzne zranienia, czasem ogromny żal po własnych, popełnionych grzechach, czasem pokusy rozpaczy. A mimo to człowiek idzie i zawsze dojdzie do miejsca, gdzie dotyka się Chrystusa.
Nikt nikogo nie powstrzymuje od pójścia do konfesjonału. Tam dokonuje się dotknięcie Chrystusa i całkowite uleczenie. Dojście niekiedy bywa trudne, ale tylko z naszego powodu, bo niekiedy bardziej się boimy, niż chcemy być uzdrowieni i to jest największy absurd. To skutek grzechu.
Jezus Chrystus nigdy się nie zniechęca i oddał życie za to, abyśmy zawsze do Niego mogli powrócić, aby się dotknąć wstać i w Nim trwać, i… żyć.
Źródło: prawy.pl
