Światowe Dni Młodzieży w Warszawie mogły być okazją do ukazania katolickiego charakteru Polski. Jednak to, co można zobaczyć na Krakowskim Przedmieściu (najbardziej popularnej wśród turystów a zarazem reprezentacyjnej ulicy stolicy) świadczy o całkowitej laicyzacji Polski. W ustawionych z okazji ŚDM instalacjach jest wiele symboli, ale właściwie brak wśród nich katolickiego przesłania. Jest Jan Paweł II na tęczowej fladze, Aleksander Kwaśniewski na tekturowym drogowskazie przed Pałacem Prezydenckim, kontener Muzeum Historii Żydów, promowanie publicysty lewicowego tygodnika i niezwykle popularne darmowe piwo dla pielgrzymów. Przed pomnikiem prymasa Stefan Wyszyńskiego stoją blaszane kontenery przygotowane do obsługi imprez masowych, stoliki, krzesła i leżaki. Grupa osób non stop maluje, zamalowując jedną warstwę drugą, portrety sławnych osób. Jedną z nich jest święty papież Jan Paweł II. Tło dla papieża-Polaka jest w kolorach tęczy. Starsza wolontariuszka przekonuje mnie, że gejowska flaga to świetne miejsce dla papieża. Wytatuowany artysta wyraża swoje oburzenie, że uważam tęczową flagę za równie skompromitowany symbol jak swastykę. Prócz papieża na tęczowej fladze, przed kościołem Wizytek można zrobić origami, porysować (kredki, jak się okazuje to nie tylko broń w walce z terroryzm), a także posiedzieć w krzakach – instalacja składająca się z krzaków zasadzonych w drewnianych skrzynkach, podobnie jak serduszka origami ma symbolizować miłosierdzie. Kiedy odchodzę z krainy tęczowego papieża właśnie rozpoczyna się występ bezsensownie plątających się po placu mimów (a podobno na początku było Słowo). Na ul. Karowej tłum pielgrzymów siedzi na leżakach i słucha nowoczesnej instrumentalnej elektronicznej muzyki z głośników, wpatrując się w pustą scenę. W blaszanym kontenerze miasta Warszawy rozdają mapki z trasami tematycznymi po Warszawie. Jest oczywiście kolejna mapka zabytków żydowskich, nie ma za to mapki katolickiej Warszawy z zaznaczonymi zabytkami związanymi z katolicyzmem w Warszawie. Można odnieść wrażenie, że jedyną dopuszczoną formą katolicyzmu jest mapka „Jan Paweł II w Warszawie". W pobliżu pomnika Adama Mickiewicza swój kontener ma Muzeum Historii Żydów Polskich. Co ciekawe blaszanych kontenerów nie ma żadne inne muzeum, w tym i muzea związane z Kościołem katolickim czy historią Polski (prócz namiotu z wystawą Muzeum Historii Polski). Hasłem reklamującym kontener Muzeum Żydów jest cytat z Jana Pawła II „kto spotyka Chrystusa, spotyka judaizm". Dla Muzeum Żydów ważne jest to, by podkreślać, że nie ma chrześcijaństwa bez judaizmu. W kontenerze prezentowane są wypowiedzi młodych Żydów w III RP opisujących, czym dla nich jest tożsamość żydowska, oraz to, że przed wojną Warszawa była miastem w 33% zamieszkałym przez Żydów – poprzez taką narrację Muzeum Żydów podkreśla zalety wielokulturowości. Niewątpliwie cenną inicjatywą był namiocik województwa mazowieckiego, w którym można było otrzymać broszury reklamujące atrakcje turystyczne Mazowsza, rozdawana przez wodociągi woda (w torebkach plastikowych albo z beczkowozu w kubeczkach) oraz olbrzymi namiot z wystawą o historii Polski Muzeum Historii Polski (inaczej niż Muzeum Historii Żydów, Muzeum Historii Polski nie ma do dnia dzisiejszego swojej siedziby). Niestety w materiałach rozdawanych przez MHP promowany był dziennikarz lewicowego tygodnika „Polityka" i z pośród wszystkich przemówień Jana Pawła II przytoczono przemówienie papieża o Unii Europejskiej (które było nachalnie wykorzystywane przez lewaków do otumaniania katolików w czasie referendum akcesyjnego). Z entuzjastycznym przyjęciem młodych pielgrzymów i towarzyszących im zakonnic spotkało się piwo, jasne niepasteryzowane (o 5% zawartości alkoholu) rozdawane za darmo. Ulubioną piosenką młodych pielgrzymów była „typowo katolicka” przyśpiewka „Ole, ole". Organizatorem jest Centrum Myśli Jana Pawła II, instytucja kultury m. st. Warszawy, rządzonego przez Platformę Obywatelską. Relacja wideo: https://www.youtube.com/watch?v=jT5vTPjF8zE   Fot. Jan Bodakowski