Oblicza miłosierdzia – album w temacie ŚDM

0
0
0
/

  oblicza_milosierdzia_maxMiłosierdzie jest głównym tematem Światowych Dni Młodzieży. Cnota ta, od wieków była niezwykle istotna w nauczaniu Kościoła katolickiego. Święci Kościoła praktykowali miłosierdzie względem ciała i duszy potrzebujących. Dziś katolicy, dalej wierni są temu charyzmatowi. Niosąc pomoc ubogim, chorym, samotnym i potrzebującym pomocy w Polsce i na całym świecie, w ramach Caritasu i tysięcy innych grup charytatywnych, Próbą ukazania nauczania katolickiego o miłosierdziu poprzez sylwetki świętych, którzy pełnili dzieła miłosierdzia względem duszy i ciała potrzebujących, jest 168 stronicowa, niezwykle bogato ilustrowana zdjęciami dzieł sztuki religijnej, publikacja wydawnictwa Jedność „Oblicza miłosierdzia”, autorstwa księdza Dariusza Kruczyńskiego. Jak celnie zauważają wydawcy książki, poprzez miłosierdzie sami stajemy się lepsi. Ubogacamy się dobrem dzielonym z potrzebującymi. Miłosierdzie jest prostą drogą do dojrzałości chrześcijańskiej. Dobrze rozumieli to wielcy święci: bł. Matka Teresa z Kalkuty, św. Brat Albert Chmielowski, św. Damian de Veuster, opiekun trędowatych – oni wszyscy dotknęli Chrystusa w bliźnich. W ich twarzach dostrzegli Jego wierne oblicze. Rozpoznali Go i odpowiedzieli na Jego wołanie o pomoc. Święci i błogosławieni mistrzowie miłosierdzia względem bliźnich ukazują, że miłosierdzie jest sposobem wzrastania w świętości. „Święci uczą nas, że miłosierdzie ma wiele twarzy, a wyobraźnia miłosierdzia jest nieograniczona. Oni, pełniąc uczynki miłosierdzia, upodobnili się do Chrystusa, Miłosiernego Samarytanina ludzkości i nas zapraszają, byśmy podobnie jak oni pozwolili się porwać miłosiernej miłości. Ujęte w publikacji 23 sylwetki świętych i błogosławionych to tylko przykłady, które pokazują, jak różnorodne i pociągające mogą być oblicza chrześcijańskiego miłosierdzia”. Wśród opisanych na kartach pracy świętych znanych ze swojego miłosierdzia znaleźli się: Matka Boska, Tobiasz Starszy, Miłosierny Samarytanin, święta Weronika, Szymon z Cyreny, św Marcin z Toures, św Mikołaj z Miry, św Leonard, św Zyta, św Roch, św Rita, św Jan Boży, św Antoni z Padwy, św Jadwiga, św Kamil de Lellis, św Wincenty a Paolo, św Damian de Veuster, błogosławiona Maria Teresa Leduchowska, św brat Albert Chmielowski, bł Ignacy Kłopotowski, bł Marianna Biernacka, św Faustyna Kowalska, bł Maria Teresa z Kalkuty. Święty brat Albert (Adam) Chmielowski urodził się w Igołomii pod Krakowem, w ubogiej szlacheckiej rodzinie. W dzieciństwie spotkały go dwie tragedie. Kiedy miał osiem lat zmarł jego ojciec, a gdy miał czternaście zmarła jego matka. Uczył się kolejno w: szkole kadetów w Petersburgu, gimnazjum w Warszawie, Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach. W czasie studiów walczył z rosyjskim zaborcą w Powstaniu Styczniowym. Jako osiemnastolatek podczas walk ciężko ranny, został jeńcem rosyjskim i w rosyjskim lazarecie bez znieczulenia amputowano mu nogę. Kaleki był więziony przez Rosjan w Ołomuńcu. Po zwolnieniu, by uniknąć ponownego uwięzienia wyjechał na studia malarskie do Paryża i Belgii, oraz inżynierskie do Genewy. Studia ukończył na akademii sztuk pięknych w Monachium. Wszyscy z którymi zetknął się za granicą, podkreślali jego wielką wiarę. Po powrocie do Polski w 1874 roku, tworzył obrazy o tematyce religijnej. W 1880 roku, Adam Chmielowski porzucił malarstwo, świeckie życie i wstąpił do zakonu jezuitów w Starej Wsi. Po pół roku opuścił zakon i w stanie depresji podjął leczenie w Kulparkowie koło Lwowa. Po odzyskaniu zdrowia przebywał u swego brata na Podolu. Wypędzony przez zaborcę rosyjskiego musiał się w 1884 roku przenieść do Krakowa. W Krakowie prowadził punkt pomocy bezdomnym - ogrzewalnię. Mieszkał wśród bezdomnych niosąc im pomoc materialną i duchową w ramach ogrzewalni dla mężczyzn. W 1887 roku wstąpił do zakonu i stworzył Zgromadzenie Braci III Zakonu św. Franciszka Posługujących Ubogim (albertynów). Po roku wziął odpowiedzialność za ogrzewalnię dla kobiet – posługujące w niej zakonnice utworzyły zakon albertynek. Do zakonu przyjmowano tylko osoby silne fizycznie i psychicznie by podołały trudom pracy z ubogimi. Celem zakonu, była nie tylko pomoc ale i aktywizacja ubogich, by dzięki pracy wyzwolili się ze swojego ubóstwa. Za swego życia, brat Albert utworzył 21 domów pomocy, pełniących funkcję domów starców, hospicjów, kuchni. Posługiwało w nich 40 braci i 120 sióstr, żyjących jak potrzebujący, w skrajnym ubóstwie. Brat Albert zmarł w 1916 roku. Święty Jan Paweł II, beatyfikował brata Alberta w 1983 roku, na Błoniach krakowskich, a kanonizował w1989 roku w Watykanie. Święty brat Albert jest patronem polskich artystów, plastyków. Postać artysty i zakonnika została uwieczniona przez księdza Karola Wojtyłę w dramacie „Brat naszego Boga” Dramat został sfilmowany przez Krzysztofa Zanussiego w 1997 roku. Jan Bodakowski

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną