Sługa Boży ks. Tadeusz Burzyński zginął w pierwszej godzinie Powstania Warszawskiego, udzielając pomocy rannym powstańcom. W 70. rocznicę śmierci został pochowany w łódzkiej bazylice archikatedralnej.
Tadeusz Burzyński urodził się 8 października 1914 r. w Chruślinie pod Skierniewicami, w rodzinie chłopskiej. Uczęszczał do Gimnazjum Państwowego im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Łowiczu, był harcerzem i członkiem Sodalicji Mariańskiej. W 1933 r. zdał maturę i wstąpił do Seminarium Duchownego w Łodzi. Podczas nauki kontynuował działalność harcerską w tamtejszym Harcerskim Kręgu Kleryckim.
W sierpniu 1938 r. przyjął święcenia kapłańskie, po czym został skierowany na dalsze studia teologiczne do Warszawy. Naukę kontynuował także po wybuchu II wojny światowej jako student tajnego Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Mieszkał wówczas w Pęcherach pod Warszawą i był kapelanem tamtejszych sióstr szarytek.
W lipcu 1944 r. został skierowany jako zastępstwo ks. Jana Zieji na stanowisku kapelana w warszawskim Domu Sióstr Urszulanek Najświętszego Serca Jezusa Konającego. Jednocześnie jako żołnierz Armii Krajowej wiedział, że w stolicy lada moment rozpocznie się powstanie.
1 sierpnia o godz. 16.00 wystawił Najświętszy Sakrament w kaplicy klasztornej i rozpoczął adorację. Siostry urszulanki, również przygotowane na rozpoczęcie powstania, zaczęły organizować szpital polowy. Docierały pierwsze meldunki o rannych.
Ks. Burzyński został postrzelony zaraz po tym, gdy wraz z siostrami-sanitariuszkami wybiegł z kaplicy domu zakonnego, by namaszczać pierwszych rannych powstańców. Kula uderzyła w plecy i przeszła przez aortę. Śmiertelnie ranny, skonał niedługo po przyniesieniu do szpitala polowego.
Był pierwszym kapelanem, który poległ w Powstaniu Warszawskim. Rozkazem Komendy Okręgu Warszawskiego AK z 27 sierpnia 1944 r., on i siostry urszulanki, które razem z nim zginęły, zostali pośmiertnie odznaczeni Krzyżem Walecznych.
Ks. Tadeusz Burzyński należy do drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej, których proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 2003 r. 1 sierpnia 2014 r., w 70. rocznicę wybuchu powstania, jego doczesne szczątki spoczęły w Bazylice Archikatedralnej Łódzkiej.
Źródło i fot.: archidiecezja.lodz.pl