Zgromadzenie Księży Misjonarzy, nazywane potoczne lazarystami, zostało założone w 1625 r. w Paryżu przez św. Wincentego à Paulo. Jednym z kandydatów na ołtarze jest lazarysta ks. Józef Słupina, aresztowany przez Niemców w lipcu 1940 r. Po przewiezieniu do obozu koncentracyjnego Auschwitz tego samego dnia został bestialsko zamordowany przez ss-mana. Urodził się 4 marca 1880 r. w Królewskiej Hucie na Górnym Śląsku jako syn górnika. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę w Małym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie. W 1898 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego à Paulo. W 1906 r. przyjął święcenia kapłańskie. Swoją pracę duszpasterską związał z Krakowem. Był pomocnikiem kapelana w Zakładzie im. ks. Siemaszki przeznaczonym dla chłopców. Pełnił też funkcję rektora kościoła lazarystów na krakowskim Kleparzu. Jako misjonarz głosił nauki na terenie Galicji, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości jeździł również do innych dzielnic kraju. Przebywał w wielu domach lazarystów, prócz Krakowa w Nowym Witkowie, we Lwowie, gdzie był kapelanem w więzieniu, a od 1915 r. w Jeziorzanach. W 1920 r. został kapelanem w szpitalu w Przeworsku prowadzonym przez Siostry Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo. Przez pewien czas był również dyrektorem Stowarzyszenia Dzieci Maryi. W latach dwudziestych był rektorem kościoła św. Zofii w Krakowie. Po wybuchu II wojny światowej, w lipcu 1940 r. został aresztowany wraz z całą grupą misjonarzy i uwięziony w Krakowie na Montelupich. 30 sierpnia 1940 r. przewieziono go do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie tego samego dnia został bestialsko zamordowany przez jednego z ss-manów. Ks. Józef Słupina jest jednym ze 122 Sług Bożych, wobec których trwa proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej. Źródło: barbarachorzow.katowice.opoka.org.pl