W czasie okupacji walczył w strukturach pierwszej na Lubelszczyźnie organizacji podziemnej - „Baonach Zemsty”, a po jej rozbiciu w AK. Po wojnie bój o suwerenną Polskę kontynuował w Zrzeszeniu WiN w zgrupowaniu mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”, jako dowódca jednego z pododdziałów. Antoni Kopaczewski urodził się 25 maja 1918 r. w Majdanie Brzezickim pod Piaskami na Lubelszczyźnie. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej w Nisku do 1938 r. pełnił służbę w Wojsku Polskim. Później pracował na kolei w Warszawie. Tuż przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany do służby w 43 pp. w Równem, z którym walczył we wrześniu 1939. Jeszcze w tym samym miesiącu przedostał się w rodzinne strony i wstąpił do pierwszej organizacji konspiracyjnej na tym terenie – „Baonów Zemsty”. Po rozbiciu organizacji przez Niemców związał się z podziemiem ZWZ-AK w Piaskach, w którym działał przez całą okupację. Po wkroczeniu Armii Czerwonej i aresztowaniu szefa placówki AK w Piaskach odbudował tamtejsze struktury konspiracyjne. Jesienią 1945 r. wszedł do Zrzeszenia WiN, zostając podkomendnym dowódcy największego zgrupowania partyzanckiego na Lubelszczyźnie, mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”.Oddział ppor. Kopaczewskiego odpowiadał m.in. za drukowanie ulotek i wydawanie konspiracyjnego pisma „Wolność i Niezawisłość”. 8 września 1946 r. funkcjonariusze UB z Lublina wsparci przez milicjantów przeprowadzili obławę na oddział ppor. Kopaczewskiego, ukrywający się na terenie gospodarstwa w Ignasinie. W trakcie trwającej kilka godzin wymiany ognia zginęli dowódca oraz jego pięciu żołnierzy. Ciało ppor. Kopaczewskiego zostało złożone na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie. Jego syn Antoni, zmarły w sierpniu 2014 r., był zasłużonym działaczem opozycji demokratycznej w czasach PRL. Źródło : ipn.gov.pl fot. podziemiezbrojne.blox.pl