My Polacy niedoceniany tego, że dziś w Polsce możemy swobodnie praktykować świętą wiarę katolicką, a Kościół może bez obawy wypowiadać się na tematy społeczne, podczas gdy w wielu krajach chrześcijanie są mordowani i nie mają prawa do praktyk religijnych. Nie dostrzegamy tragedii naszych braci chrześcijan w innych krajach, choć jeszcze kilka dekad temu komuniści odbierali nam prawo do praktyk religijnych i mordowali księży. Jesteśmy właściwie obojętni, choć z racji na eksterminację katolików przez nazistowskie Niemcy i sowiecką Rosję powinniśmy być szczególnie wrażliwi na prześladowania religijne, jakich ofiarą stają się chrześcijanie na całym świecie. Z racji na ten nasz brak wrażliwości, który kiedyś może się zemścić na nas samych, ważną pozycją jest, wydana przez wydawnictwo Rebis, „Czarna księga prześladowań chrześcijan w świecie" zawierająca kilkadziesiąt artykułów i analiz opisujących prześladowania, jakich ofiarą stają się chrześcijanie na całym świecie. Chrześcijanie stanowią aż 75% ofiar przemocy na tle religijnym na całym świecie, choć chrześcijanie to zaledwie 33% populacji naszego globu. Prześladowania chrześcijan mają miejsce w 3/4 krajów na świecie. Co roku z tego powodu traci życie 100.000 chrześcijan. Niestety media na świecie ignorują ten temat. Na kartach „„Czarnej księgi prześladowań chrześcijan w świecie" czytelnicy znajdą przerażające opisy sytuacji chrześcijan w państwach islamskich. W Iraku w ramach Państwa Islamskiego islamiści dokonali wypędzeń, grabieży, porwań dzieci i ludobójstwa chrześcijan. Państwo Islamskie jest sunnickie dlatego też eksterminuje muzułmanów-szyitów (poprzednie władze Iraku wywodziły się z mniejszości szyickiej i prześladowały sunnicką większość). W Sudanie za apostazję z islamu karą jest śmierć, małżeństwo z chrześcijaninem traktowane jest jako cudzołóstwo i karane 100 uderzeniami kija. W Pakistanie za bluźnierstwo wobec islamu (czyli chrześcijańską ewangelizację) przewidziana jest kara śmierci. Islamiści bezkarnie gwałcą i wykorzystują seksualnie chrześcijanki. W Egipcie za apostazje przepisy przewidują karę śmierci. Rdzenni Egipcjanie są Koptami chrześcijanami, napływowa ludność arabska, dominująca w Egipcie, to muzułmanie. Koptowie są dyskryminowani w dostępie do edukacji, pracy w sektorze publicznym i kariery w armii. Władze egipskie limitują budowę kościołów i akceptują małżeństwa muzułmanów z nieletnimi dziewczynami z rodzin chrześcijańskich, zawierane wbrew woli rodziców. Arabia Saudyjska, sponsorująca na całym świecie szerzenie fundamentalizmu islamskiego, za apostazję też przewiduje karę śmierci. W kraju Saudów tylko muzułmanie mogą przebywać w Mekce i Medynie, zakazane jest obchodzenie chrześcijańskich świąt, obowiązuje szariat, działa islamska policja religijna. W Iranie zdominowanym przez szyitów obowiązuje zakaz nawracania, kilka lat temu prozelityzm karany był nawet śmiercią. Dziś za prozelityzm przepisy przewidują odebranie spadku po rodzicach-muzułmanach. Zakazane jest używanie języka perskiego w chrześcijańskiej liturgii i publikacjach religijnych (zakazane jest wydawanie Biblii w języku perskim). Wbrew zakazom istnieje podziemna ewangelizacja i dystrybucja Biblii. Nawróceni Irańczycy są prześladowani przez policję religijną (są bici, torturowani, więzieni, ich dzieci trafiają do islamskich sierocińców). Irański kodeks karny przewiduje nie tylko kary za prozelityzm, ale także za deprecjację islamu (jest to podstawa do karania za nieprzestrzeganie ramadanu). W Maroku i Tunezji konwersja na chrześcijaństwo traktowana jest jako zdrada ojczyzny. W Nigerii w 12 na 36 stanów obowiązuje szariat. Chrześcijanie są ofiarami terroru ze strony islamistów z Boko Haram. W Somali obowiązuje szariat. Wiedza o stosunku islamistów do chrześcijan jest niezbędna, by właściwie reagować na islamską migrację do Europy. Przybywający islamscy migranci nie są zainteresowani akceptacją norm zachodnich, ale narzuceniem Europejczykom swoich islamskich norm, realiów jakie znamy z państw islamskich.