Wtorek - Łk 8, 19-21.

Przyszli do Jezusa Jego Matka i bracia, lecz nie mogli się dostać do Niego z powodu tłumu.

Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą».

Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je».

Oto słowo Pańskie.

I teraz zobacz, co rozwala dziś Chrystus w naszych głowach? Z impetem wchodzi dokładnie w samo sedno sprawy, roznosi wewnętrznie kłamstwo, które w nas co jakiś czas się budzi i z nami chce wygrać. Kłamstwem tym jest autentyczne ludzkie myślenie, że dla Boga nie jestem najważniejszy, bo ma przy Sobie takich ludzi, którzy lepiej sobie radzą niż ja. Jakiś lepszych, pokorniejszych, bezgrzesznych, tzw. doskonałych!

To kłamstwo jest od złego i jak zwykle budowane jest w ludziach na półprawdach. To prawda że każdy człowiek ma inne talenty, ktoś potrafi z czymś poradzić sobie lepiej niż ktoś inny. Ale nieprawdą jest, że JEST lepszy!

Przypomnijmy: Nasze braki są nam potrzebne, one są naszą doskonałością, bo są naturalną mobilizacją nas do wyjścia w potrzebie do drugiego człowieka! Tak powstaje relacja i tak zaczyna się miłość!

Popatrzmy jeszcze raz na całą ludzkość i zadajmy sobie wprost pytanie, kto z ludzi dla Chrystusa jest ważniejszy? I od razu wykrzyczmy, że na takie pytanie nie ma odpowiedzi i nie powinno być, bo samo pytanie jest złe! Cóż to byłby za Bóg, którego Miłość do ludzi miałaby cokolwiek wspólnego z jakąkolwiek stopniowalnością?

Bóg ma tylko jedną opcję – ona brzmi: „najbardziej!”, a w przypadku Boga to oznacza nieskończenie!

Bóg kocha zawsze najbardziej, najmocniej, On zawsze kocha nieskończenie i nie może inaczej!

A zatem pytanie: „kto z ludzi jest ważniejszy dla Niego?” – jest pytaniem absurdalnym, bo dla Boga każdy człowiek jest po prostu najważniejszy! Ty jesteś dla Boga najważniejszy! Ty jesteś dla Boga najważniejsza! Nigdy nie było i nie będzie inaczej, bo to jest właśnie czysta i niczym nieograniczona, nieskończenie wolna Miłość!

komentarz: Katarzyna Chrzan