Przyzwyczailiśmy się, że najwięcej kontrowersji budzą przeważnie Noble z dziedziny literatury i Nagrody Pokojowej, przyznawane często nie wiadomo za co. W tym roku jest podobnie. Literacką nagrodą Nobla został odznaczony amerykański bard Bob Dylan. Znany piosenkarz, poeta, kompozytor. Obsypany wieloma nagrodami: Grammy, Oscarem, Nagrodą Pulitzera . Tamte nagrody jak najbardziej słuszne, ale Nobel? Za to, że jest się ikoną współczesnej popkultury amerykańskiej? Wszyscy cenimy go za wspaniałe utwory instrumentalne, do których sam pisze teksty. Zwłaszcza za album ”Blonde on Blonde”. Ale to trochę za mało, aby wejść do światowego kanonu literatury tej z najwyższej półki. Akademia Szwedzka ma teraz szkopuł z Bobem Dylanem, który wyraźnie ignoruje fakt przyznania mu tej zaszczytnej nagrody. Nie można się z nim skontaktować. Jego telefon milczy, a regulamin nakazuje, aby laureat był osobiście poinformowany o tym fakcie. Do 10 grudnia, kiedy będą wręczone nagrody Nobla, jest jeszcze dużo czasu. Może Bob Dylan zajmie jakieś stanowisko na temat tego doniosłego faktu. Jak dotąd milczy. Spodziewano się, że na koncercie w Las Vegas coś na ten temat powie. Na próżno. Może będziemy mieli kolejną nieodebraną nagrodę Nobla. Do tej pory jedynie Jean-Paul Sartre w 1964 roku nie odebrał jej. Ale kierowały nim zupełnie inne pobudki. Jeżeli Bob Dylan jej nie przyjmie, da dobrą lekcję szanownemu gronu akademickiemu. Może w końcu otrzeźwieją i zaczną poważnie traktować literaturę. Bo od jakiegoś czasu na tym polu coś niedobrze się dzieje. Warto przypomnieć, jakie były pierwotne założenia tej nagrody. Alfred Nobel pragnął, aby nagradzać nią za „najwybitniejsze dzieło o tendencji (wymowie) idealistycznej, które powstało w roku poprzedzającym przyznanie nagrody”. Od dawna Szwedzka Akademia odeszła od tej zasady i często promuje laureatów, kierując się wszystkim, tylko nie wartościami literackimi. Już ubiegłoroczna nagroda w pewnym sensie rozczarowała. Otrzymała ją znana białoruska dziennikarka, autorka cykli reportaży i esejów o tematyce wojennej, Swietłana Aleksijewicz. Literatura faktu sięgnęła najwyższej półki. Jednych to może szokować, dla drugich jest to oznaką zmian, w jak mówią, skostniałej Akademii Szwedzkiej. Ale zostawmy Aleksijewicz, która dała się poznać z niewiedzy historycznej. Na jednym ze swoich amerykańskich wykładów dowodziła o winie m.in. Polaków za Holokaust. Sięgnijmy po prawdziwy niewypał, jakim okazał się literacki Nobel w roku 1997. Otrzymał go włoski dramaturg Dario Fo, znany lewicowy showman tamtych czasów, bardziej klaun niż twórca. Jego teatr nawiązuje do komedii Dell` arte i nikt już dzisiaj o jego sztukach nie pamięta i nie wystawia ich na deskach teatru. Powszechnie wiadomo, że Akademia Szwedzka sprzyja twórcom lewicowym. Chyba tylko za feministyczne poglądy nagrodziła niczym niewyróżniającą się Elfriede Jelinek. Ostatnim nagrodzonym Noblem chrześcijańskim pisarzem był William Golding w 1984 roku. To prawdziwy rodzynek na lewackiej współczesnej liście literatury noblowskiej. Na pocieszenie można dodać, że wielcy pisarze Marcel Proust, James Joyce, Jorge Borges, Graham Greene nie doczekali się Nobla. Na koniec jeszcze ciekawostka dotycząca tegorocznego noblisty. „Gość Niedzielny” sugeruje, że Bob Dylan zawarł pakt z diabłem. Świadczy o tym fragment jednego z wywiadów, udzielonego przed laty przez piosenkarza. Na pytania dziennikarza dotyczące jego aktywności artystycznej, bard zagadkowo odpowiedział: „To kwestia przeznaczenia. Zawarłem umowę z tym czymś, dawno temu. To coś mnie ciągle wiąże i trzyma.”. „Tym czymś” określił Dylan „głównego dowódcę”. Dawno temu Bob Dylan porzucił religię judaistyczną, przyjął chrzest i dużo mówił o swoim nawróceniu. Wiele jego tekstów z tamtego okresu miało odniesienia do Ewangelii. Potem już w swojej twórczości nie sięgał do tych spraw. Może rzeczywiście, tak jak sugeruje „Gość Niedzielny” prowadzi go teraz „główny dowódca”, a on potrafi sowicie nagradzać swoich wyznawców.