Marksistowski filozof, Leszek Kołakowski, pochodził z Radomia. Z marksizmem zerwał w 1956 r. i skupił się na krytyce tej ideologii, którą zawarł potem w pracy "Główne nurty marksizmu”. Jednak ostatecznie nie opowiedział się, mimo wielu publikacji, nt. religii i wiary po jej stronie. Mówił: „Absolutnie nie wierzę w śmierć wiary religijnej i Kościoła. Jestem przekonany, że wiara należy do fundamentów naszego istnienia”. Stolik profesora Leszka Kołakowskiego oficjalnie został odsłonięty na radomskim deptaku. W uroczystości, która odbyła się w dniu 89. urodzin wybitnego filozofa, wzięła udział m.in. córka profesora Agnieszka Kołakowska. - Dziękuję za to, że Radom pamięta o moim tacie. On zawsze bardzo się cieszył z wizyt w swoim rodzinnym mieście, cieszył się z honorowego obywatelstwa i bardzo ciepło wspominał spędzone tu dzieciństwo – mówiła. Stolik ustawiony na Placu Konstytucji, to dzieło krakowskiego artysty prof. Karola Badyny, który wygrał ogłoszony przez miasto konkurs. Rzeźba przedstawia prof. Leszka Kołakowskiego siedzącego przy kawiarnianym stoliku. Obok stoi puste krzesło, by każdy chętny mógł przysiąść się do wybitnego filozofa. - To dla Radomia bardzo ważny dzień. Mamy bowiem okazję, by w dniu urodzin uhonorować pana profesora jako wybitnego filozofa i honorowego obywatela naszego miasta, który był autorem słynnego zdania, że najmądrzejsi ludzie pochodzą z Radomia. W tym roku chcemy jednocześnie przypomnieć jego działalność w Komitecie Obrony Robotników, który powstał tuż po proteście radomskich robotników w 1976 roku - podkreślił prezydent Radosław Witkowski (PO). Przypomniał, że profesor Kołakowski był oficjalnym przedstawicielem KOR-u za granicą i odpowiadał za kontakty między środowiskiem KOR-u i emigracją. Dlatego obchody 89. rocznicy urodzin profesora i 40. rocznicy powstała KOR zostały połączone. Uczestnicy uroczystości złożyli także kwiaty pod tablicą pamiątkową umieszczoną na ścianie kamienicy przy ulicy Niedziałkowskiego, gdzie w dzieciństwie mieszkał Leszek Kołakowski. Z kolei Muzeum im. Jacka Malczewskiego zaprosiło do zwiedzania gabinetu profesora, w którym zgromadzonych zostało wiele pamiątek po filozofie.