Rocznica śmierci cichociemnego mjr. Stanisława Kolasińskiego ps. „Ulewa”

0
0
0
/

stanislawkolasinski20 lat temu, 19 listopada 1996 r., odszedł mjr Stanisław Kolasiński - uczestnik kampanii wrześniowej, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, cichociemny i działacz struktur WiN w Niemczech. Sprawie suwerenności i niepodległości Polski poświęcił całe swoje życie. Stanisław Kolasiński przyszedł na świat 16 listopada 1916 r. w małopolskich Mokrzyskach. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej był uczniem Państwowego Gimnazjum Koeduka-cyjnego w Brzesku, które ukończył uzyskując świadectwo dojrzałości w 1935 r. Wkrótce potem wstąpił jako ochotnik na kurs podchorążych rezerwy przy 82 pp. w Brześciu nad Bugiem, po którym został przyjęty do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 6 pp. 1 Dywizji Piechoty Leg. w Wilnie jako dowódca plutonu. W kampanii wrześniowej walczył m.in. pod Pułtuskiem, Wyszkowem i Kałuszynem. Ranny w ostatniej bitwie swego oddziału, która miała miejsce pod Tarnawatką, trafił na dwa miesiące do szpitala w Zamościu. Uniknął niewoli niemieckiej i przedostał się do Tarnowa, gdzie ukrywał się w mieszkaniu zajmowanym przez matkę i siostry. W styczniu 1940 r. opuścił Polskę i przez Węgry i Jugosławię - w marcu dotarł do Marsylii we Francji. Tu skierowany został do Rezerwowego Ośrodka Wyszkoleniowego Oficerów w Vichy, a następnie przydzielony do 8 pp. 3 Dywizji Piechoty w Plélan-le-Grand, w której składzie wziął udział w kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 r., po kapitulacji Francji, znalazł się w Wielkiej Brytanii. Wcielono go do I Brygady Strzelców w Biggar w Szkocji, gdzie objął dowództwo plutonu 5 kompanii. We wrześniu 1942 r. zgłosił się do służby w kraju, miesiąc później został przeniesiony do dyspozycji Sztabu Naczelnego Wodza. Po przeszkoleniu na cichociemnego został zrzucony do okupowanego kraju w nocy z 13 na 14 marca 1943 r. w ramach operacji „Door”. W kwietniu został skierowany do Kedywu Komendy Okręgu AK Lwów, gdzie objął dowodzenie I Oddziałem Dyspozycyjnym. Kierował i uczestniczył w licznych akcjach dywersyjno-sabotażowych, między innymi wysadzeniu zbiorników paliwa na Zamarstynowie, oraz w działaniach przeciwko UPA. W ramach przygotowań akcji „Burza” w lipcu 1944 r. został wyznaczony na dowódcę oddziału leśnego 2 kompanii 19 pp. organizowanego we wsi Prusy. Schwytany przez Niemców podczas obławy jako cywil, został wywieziony do obozu pracy pod Hamburgiem. Na przełomie kwietnia i maja 1945 r. uciekł i przez linię frontu przedostał się do wojsk brytyjskich. Odesłany do Wielkiej Brytanii, otrzymał przydział do 4 Warszawskiego Batalionu Strzelców Pieszych 4. Dywizji Piechoty na stanowisko dowódcy I kompanii. Po demobilizacji we wrześniu 1946 r. pozostał w Wielkiej Brytanii, pracując jako tapicer. Jesienią 1951 r. wyjechał do Niemiec Zachodnich, gdzie pracował w delegaturze Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, aż do jej rozwiązania w marcu 1953 r. Powrócił do Londynu, gdzie pracował jako kierownik sklepu. Brał czynny udział w życiu społeczno-politycznym w środowisku emigracji polskiej. Należał do Koła Spadochroniarzy Cichociemnych AK, Koła Byłych Żołnierzy AK, Fundacji AK oraz Koła Szkoły Podchorążych Piechoty, nierzadko pełniąc w nich funkcje kierownicze. W 1994 r. powrócił na stałe do Polski. Zmarł 19 listopada 1996 r. w Zbylitowskiej Górze, został pochowany na cmentarzu w Tarnowie-Krzyżu. Był odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Źródło i fot.: Stanisław Pagacz, Robert Pagacz: „Cichociemny z Mokrzysk”, Brzeski Magazyn Informacyjny, nr 1 (203), styczeń 2010

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną