„Spalał się nieustannie w kapłańskim życiu przed Bogiem”

Bł. Ludwik Gietyngier był wikariuszem w parafii Strzemieszyce, a później prefektem w szkołach w Będzinie i Częstochowie. W październiku 1940 r. został aresztowany przez Niemców i trafił najpierw do obozu przejściowego, a następnie do obozu w Dachau. 30 listopada 1941 r. poniósł męczeńską śmierć z rąk obozowego strażnika. Ludwik Gietyngier urodził się 16 sierpnia 1904 r. w Żarkach na Śląsku. Uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, następnie kształcił się w częstochowskich gimnazjach, a świadectwo dojrzałości uzyskał w 1922 r. We wrześniu tego roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Seminarium Duchownym w Kielcach. Po święceniach kapłańskich w czerwcu 1927 r. został skierowany do pracy w parafii Strzemieszyce w Zagłębiu Dąbrowskim. Jednocześnie kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, tytuł magistra teologii uzyskał w 1929 r. Jego praca duszpasterska była związana z nauczaniem religii w szkołach powszechnych i średnich na terenie diecezji częstochowskiej. Od 1929 r. pełnił funkcję wikariusza parafii św. Trójcy w Będzinie i prefekta szkół w tym mieście. W 1934 r. otrzymał nominację na prefekta w Częstochowie, pracował też w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Tadeusza Kościuszki. Jednocześnie był kapelanem w domu zakonnym sióstr zmartwychwstanek w Częstochowie. W 1936 r. otrzymał etat nauczyciela religii w Państwowej Szkole Zawodowej Żeńskiej oraz w Państwowym Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli w Częstochowie. W kwietniu 1938 r. został mianowany asystentem kościelnym Koła Związku Inteligencji Katolickiej, a następnie moderatorem II Sodalicji Pań Nauczycielek pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. We wrześniu1939 r. przyjechał do Wielunia, gdzie miał objąć stanowisko dyrektora Gimnazjum Biskupiego. Wybuch wojny, a następnie włączenie miasta i okolic do utworzonego przez Niemców Kraju Warty położyły kres tym planom. Jesienią 1939 r. kapłan został skierowany na stanowisko proboszcza w parafii Raczyn. W pierwszych dniach października 1941 r., podobnie jak wszyscy księża katoliccy w powiecie wieluńskim, został aresztowany, a następnie wywieziony do obozu przejściowego w Konstantynowie pod Łodzią, a stamtąd po 3 tygodniach wysłany transportem do obozu koncentracyjnego w Dachau. Męczeńska śmierć przyszła już po miesiącu. 30 listopada 1941 r. ks. Gietyngier został śmiertelnie pobity przez obozowego kapo. Ks. Tadeusz Mańka, więzień obozów koncentracyjnych, w swych wspomnieniach pisał o nim: „Spalał się nieustannie w kapłańskim życiu przed Bogiem i wreszcie spłonął w ogniu butów niemieckiego strażnika obozu koncentracyjnego w Dachau”. W 1953 r., w kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze, została poświęcona pierwsza tablica pamiątkowa ku czci kapłanów diecezji częstochowskiej zamordowanych podczas II wojny światowej. Podobna tablica powstała w1975 r. w kolegiacie wieluńskiej. Na obu figuruje imię ks. Gietyngiera. 13 czerwca 1999 r. zamordowany kapłan znalazł się wśród 108 męczenników II wojny światowej wyniesionych na ołtarze przez papieża Jana Pawła II. Źródło: opoka.org.pl