Tadeusz Zieliński ps. „Dyzma” - 25. rocznica śmierci

0
0
0
/

Służył we wszystkich najważniejszych strukturach narodowego podziemia antyhitlerowskiego i antykomunistycznego – NOW, NSZ i NZW. Aresztowany przez bezpiekę, przeszedł wielomiesięczne ciężkie śledztwo prowadzone przez komunistycznego oprawcę Józefa Różańskiego. Tadeusz Zieliński urodził się 30 października 1898 r. w majątku Winiary koło Warki na Mazowszu w rodzinie o bogatych tradycjach patriotycznych. Początkowo uczył się w domu, a następnie w Grodnie. Maturę zdał w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. Po wstąpieniu do wojska uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w szeregach 7 pp. Legionów walczył na Łotwie i nad Berezyną, za co otrzymał Krzyż Walecznych i Krzyż Niepodległości. Od 1927 r. był wykładowcą w Szkole Oficerskiej we Włodzimierzu, rok później przeniesiono go do Korpusu Ochrony Pogranicza w Ostrogu. W 1934 r. został komendantem strzelców w Lesku. Od 1938 r. służył w 44. pułku piechoty w Równem. Podczas okupacji działał w konspiracji, początkowo w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Narodowej Organizacji Wojskowej, w której był komendantem Obwodu Krasnystaw. Po utworzeniu Narodowych Sił Zbrojnych pełnił funkcję komendanta powiatu chełmskiego, a następnie komendanta Okręgu Lubelskiego. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Lubelszczyznę jesienią 1944 r. stanął na czele Komendy Ziem Wschodnich NSZ. Po jej rozwiązaniu w lipcu 1945 r. i powołaniu Obszaru II Narodowego Zjednoczenia Wojskowego został jego komendantem. W połowie marca 1946 r. został aresztowany przez UB. Po przewiezieniu do więzienia mokotowskiego w Warszawie przeszedł trwające ponad półtora roku ciężkie śledztwo prowadzone przez płk. Józefa Różańskiego. W procesie, który toczył się w październiku i listopadzie 1947 r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie w przygotowanej na tę okoliczność kaplicy więziennej, został skazany na dwukrotną karę śmierci. Po amnestii zamieniono ją na 15 lat więzienia. Po kolejnej amnestii w październiku 1956 r. wyszedł na wolność. Ppłk Tadeusz Zieliński zmarł 11 stycznia 1992 r. w Podkowie Leśnej pod Warszawą. Dwa tygodnie po jego śmierci Sąd Wojewódzki w Warszawie unieważnił wyrok skazujący z listopada 1947 r. Źródło i fot.: nsz.com.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną