Rocznica śmierci biskupa Teofila Bromboszcza

0
0
0
/

80 lat temu zmarł Teofil Bromboszcz, biskup katowicki, działacz plebiscytowy i patriotyczny w okresie powstań śląskich. Sprzeciw Niemców i sanacji spowodował, że biskupem został dopiero w 1934 r. Urodził się 25 kwietnia 1886 r. we wsi Ligota pod Katowicami w rodzinie chłopskiej. W 1899 r. ukończył dwuklasową szkołę ludową w Ligocie. W następnych latach uczęszczał do Królewskiego Gimnazjum w Pszczynie oraz do Królewskiego Gimnazjum Klasycznego w Gliwicach, w którym w 1908 r. zdał egzamin maturalny. Studia teologiczne odbył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Działał wówczas w tajnych stowarzyszeniach młodzieży polskiej. Święcenia kapłańskie przyjął w czerwcu 1912 r. Został skierowany do parafii św. Jana Chrzciciela w Szczecinie, w charakterze duszpasterza katolickiej diaspory wyznaniowej. We wrześniu 1914 r. zgłosił się do służby wojskowej, był kapelanem w armii niemieckiej na froncie belgijskim, francuskim oraz wschodnim, za co otrzymał Żelazny Krzyż I klasy. Od 1917 r. był proboszczem garnizonu w Toruniu, rok później uzyskał stopień naukowy doktora teologii. Z początkiem 1919 r. został mianowany redaktorem „Posłańca Niedzielnego” i diecezjalnym sekretarzem Związku św. Bonifacego, a także wikariuszem przy katedrze św. Jana we Wrocławiu. Jednocześnie zaangażował się w polski ruch narodowy. Był duszpasterzem Polaków w kościele św. Anny, założycielem Towarzystwa Kościelnego Polaków-Katolików i współpracownikiem Polskiej Rady Ludowej i Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” we Wrocławiu. Był inwigilowany i denuncjowany przez niemieckie służby wywiadowcze, wskutek czego utracił stanowisko redaktora „Posłańca Niedzielnego”. We 1920 r. opuścił Wrocław i osiadł tymczasowo w Mikołowie, a następnie powierzono mu parafię w Ornontowicach. W okresie zmagań o przynależność państwową Górnego Śląska angażował się w działalność plebiscytową. Po przyłączeniu wschodniej części Górnego Śląska do Polski włączył się aktywnie do życia polityczno-społecznego. Był współzałożycielem i prezesem Związku Obrony Kresów Zachodnich i okręgowym opiekunem Związku Powstańców Śląskich. Po utworzeniu w listopadzie 1922 r. Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego włączył się w budowę jej struktur organizacyjnych. Otrzymał kolejno nominacje: egzaminatora prosynodalnego, cenzora książek, a pod koniec 1923 r. na wikariusza generalnego Administracji. Realizował wiele przedsięwzięć diecezji, jak zakup gruntu pod budowę katedry i majątku Kokoszyce, przeznaczonego na ośrodek rekolekcyjny diecezji czy utworzenie Księgarni Katolickiej w Katowicach. Odpowiadał też za budowę gmachu Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W październiku 1926 r. Związek Niemieckich Katolików w Polsce zgłosił w Stolicy Apostolskiej protest przeciw ewentualnemu powołaniu ks. Bromboszcza na biskupstwo katowickie. Głównym powodem sprzeciwu było jego zaangażowanie w sprawę plebiscytu. Nacisk ze strony katolickich kręgów niemieckich, a także odmienny stosunek do sanacji, której zwolennikiem był nowy biskup Arkadiusz Lisiecki, sprawił, że w 1927 r. odwołano go także ze stanowiska wikariusza generalnego oraz przeniesiono do Mysłowic na stanowisko proboszcza parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. Tutaj ks. Bromboszcz zajął się porządkowaniem życia parafii – m.in. przeprowadził remont trzech należących do parafii kościołów, przyczynił się do kupna starej synagogi i przeznaczenia jej na Katolicki Dom Ludowy oraz utworzył sierociniec, który oddał pod opieką salezjanów. Prowadził naukę religii w szkołach, dla diecezji katowickiej opracowywał nowy podręcznik katechizmu i historii biblijnej. Był asystentem kościelnym Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej. W okresie wielkiego kryzysu gospodarczego przeznaczał fundusze zebrane na budowę katedry na cele charytatywne. Bullą papieską z dnia 24 marca 1934 r. został mianowany pierwszym biskupem sufraganem katowickim. Dopiero w 1936 r. zrezygnował z funkcji proboszcza. Od końca 1935 r. zmagał się z białaczką, utrzymując jednak ciągle aktywność duszpasterską. Zmarł 12 stycznia 1937 r., trzy dni później został pochowany w krypcie Katedry św. Piotra i Pawła w Katowicach. Po jego śmierci do kurii biskupiej w Katowicach napłynęło 157 telegramów kondolencyjnych. Źródło: L. Smołka, Bromboszcz Teofil, [w:] M. Pater (red.), Słownik Biograficzny Katolickiego Duchowieństwa Śląskiego XIX i XX wieku, Katowice 1996

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną