W czasie wojny był członkiem endeckiej Młodzieży Wielkiej Polski, której działacze należeli do struktur Narodowej Organizacji Wojskowej. 65 lat temu został stracony w więzieniu mokotowskim. Miał niespełna 28 lat. Urodził się 27 kwietnia 1924 r. w Motyczu na Lubelszczyźnie. Uczęszczał do Gimnazjum im. Czartoryskich w Puławach, maturę zdał na tajnych kompletach. W czasie okupacji związał się z Młodzieżą Wielkiej Polski, młodzieżową organizacją endecką założoną w 1932 r. Działał w sekcji szkoleniowej. Do upadku powstania warszawskiego należał do Narodowej Organizacji Wojskowej jako członek wydziału specjalnego przy Okręgu Stołecznym, nosił wówczas pseudonim „1414”. Po upadku powstania wywieziono go do Niemiec. W październiku 1945 r. transportem repatriacyjnym powrócił do kraju, gdzie ponownie nawiązał kontakt z działaczami Stronnictwa Narodowego. W styczniu 1946 r. wraz z bratem Jerzym został nielegalnie przerzucony do Czechosłowacji, a stamtąd z pomocą Czerwonego Krzyża dostał się do Murnau w Niemczech. Zwerbowany przez Intelligence Service, tajną brytyjską służbę wywiadowczą, z fałszywymi dokumentami na nazwisko Jan Pińkowski, w czerwcu 1945 r. powrócił do Polski. Zatrzymany w Lubaniu przez agentów bezpieki, został przewieziony do siedziby Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Po wyrażeniu „chęci współpracy” z organami bezpieczeństwa został zwolniony. W sierpniu 1951 r. został ponownie aresztowany po zdemaskowaniu jego „dwulicowej działalności”. Kilka miesięcy później Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci. 25 stycznia 1952 r. Jan Bielski został stracony w więzieniu mokotowskim. Miał niespełna 28 lat.