Oficer Wojska Polskiego, a w czasie okupacji dowódca oddziału Armii Krajowej w Małopolsce. Był autorem i wykonawcą brawurowej i zakończonej sukcesem akcji odbicia z niemieckiego więzienia 128 więźniów politycznych. Józef Wieciech przyszedł na świat 17 marca 1917 r. we wsi Lipnica Dolna w Małopolsce. Kształcił się w gimnazjum w Bochni, gdzie zdał maturę, po czym dostał się elitarnej Szkoły Podchorążych w Komorowie, którą ukończył w 1939 r. Podczas kampanii wrześniowej walczył jako dowódca I plutonu 73 pp. Podczas natarcia na miejscowość Szarowola pod Tomaszowem Lubelskim został ranny w głowę odłamkiem pocisku artyleryjskiego i trafił do niewoli. W połowie października wrócił do Lipnicy. Nawiązał kontakt z organizatorami walki podziemnej w Nowym Wiśniczu i został przyjęty do Związku Odbudowy Rzeczypospolitej. W 1940 r., po scaleniu ZOR ze Związkiem Walki Zbrojnej, stał się żołnierzem tej organizacji. Pod koniec 1940 r., w obawie przed aresztowaniem i wywózką do Niemiec, wyjechał na Kielecczyznę. Po kilku miesiącach wrócił do Lipnicy, gdzie dalej zajmował się organizacją ruchu oporu oraz brał udział w licznych akcjach przeciwko okupantowi. W 1942 r. został komendantem placówki Armii Krajowej o kryptonimie „Łosoś” obejmującej gminę Lipnica Murowana, a następnie dowódcą I batalionu 12 Pułku Piechoty Ziemi Bocheńskiej z siedzibą w Lipnicy Dolnej. W 1943 r. zorganizował na terenie placówki podchorążówkę. 26 lipca 1944 r. dowodzony przez niego oddział bez strat w ludziach zdobył więzienie w Nowym Wiśniczu i uwolnił 128 więźniów politycznych w przededniu ich planowanego wywiezienia do Auschwitz. Akcja została przeprowadzona bez ofiar w ludziach pod bokiem batalionu SS, który stacjonował w odległości kilkuset metrów. Niemcom nie udało się schwytać żadnego z uwolnionych jeńców. Była to jedna z najbardziej spektakularnych i jednocześnie wzorowo przeprowadzonych akcji polskiego podziemia. Podczas powstania warszawskiego oddział udzielał wsparcia zestrzelonym lotnikom alianckim oraz ochraniał ceremonię pogrzebową polskiej załogi Liberatora B-24, który w nocy z 14 na 15 sierpnia 1944 r. został zestrzelony pod Bochnią. W styczniu 1945 r. ppor. Wieciech ujawnił się w Krakowie i jako oficer zawodowy został wcielony do LWP i przydzielony do 3. Pułku Kawalerii w Łodzi. W maju 1945 r. aresztowany przez UB w Bochni wraz z innymi członkami kierownictwa placówki „Łosoś”, po pewnym czasie został zwolniony wraz z pozostałymi współwięźniami. Ponownie aresztowany przez Informację Wojskową w kwietniu 1949 r., był przez kilka miesięcy przesłuchiwany na temat działalności w AK. W latach 50. został kolejny raz zatrzymany, a także zdegradowany i pozbawiony odznaczeń. Po ciężkim śledztwie sąd wojskowy skazał go na karę śmierci. Na wolność wyszedł w grudniu 1956 r. dzięki interwencji przedstawiciela władz centralnych, przetrzymywanego niegdyś w więzieniu w Nowym Wiśniczu. Zamieszkał w Łodzi, gdzie otworzył zakład rzemieślniczy. Mjr Józef Wieciech zmarł 26 stycznia 1992 r., został pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu w Lipnicy Dolnej. Był odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Walecznych. Źródło i fot.: akcjawisnicz.pl