12 stycznia 1952 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie strzałem w tył głowy ubecki kat pozbawił życia mjr. Grzegorza Doliwę-Dobrowolskiego - oficera wywiadu wojskowego i więźnia niemieckich obozów koncentracyjnych. Przyszedł na świat 9 czerwca 1898 w Jelizawietgradzie na Ukrainie. Po ukończeniu w 1918 r. szkoły kawalerii, gdzie uzyskując stopień podporucznika, trafił do II Korpusu gen. Józefa Hallera. Po bitwie z Niemcami pod Kaniowem dostał się do niewoli, z której zbiegł do Odessy, gdzie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Powołany na etat w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, działał aktywnie w wywiadzie. Często brał udział w misjach wymagających znajomości języka ukraińskiego. W 1927 r. został skierowany do konsulatu RP w sowieckim Mińsku. Po powrocie do Polski odbył kurs w Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po otrzymaniu tytułu oficera dyplomowanego został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu. W 1934 r. trafił do Dowództwa 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie na stanowisko szefa sztabu. Od 1938 r. pełnił obowiązki I zastępcy dowódcy 9 pułku ułanów w Trembowli. We wrześniu 1939 r. walczył jako kwatermistrz Podolskiej Brygady Kawalerii, a następnie Zbiorczej Brygady Kawalerii. Po kapitulacji został osadzony w twierdzy Königstein nad Łabą. By uwolnić się z obozu, podał się za Ukraińca. Osiadł w Warszawie, gdzie włączył się w nurt konspiracji AK. Walczył w powstaniu warszawskim, ze stolicy wyszedł z ludnością cywilną. Jesienią 1944 r. został aresztowany przez gestapo. Początkowo przebywał w więzieniu na Montelupich w Krakowie, a następnie w niemieckich obozach koncentracyjnych Gross-Rosen, Dora i Bergen-Belsen, gdzie doczekał wyzwolenia przez Amerykanów. Od 1947 r. pracował w ukraińskojęzycznych wydawnictwach w Brukseli. W 1950 r. powrócił do Polski. We wrześniu tego roku został aresztowany przez Informację Wojskową i oskarżony o szpiegostwo. Odebrano mu prawo do obrońcy. 20 lipca 1951 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie pod przewodnictwem por. Jerzego Drohomireckiego skazał go na karę śmierci. Grzegorz Doliwa-Dobrowolski został stracony 12 stycznia 1952 r. w wiezieniu mokotowskim. W 1993 r. wyrok sprzed 40 lat został uznany za nieważny. Symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze na Łączce. Źródło: 1944.pl