4 lutego 1934 r. w Bydgoszczy zmarł dr Jan Biziel, jeden z najwybitniejszych działaczy społecznych w tym mieście i jego honorowy obywatel. W czasie powstania wielkopolskiego z narażeniem życia udzielał pomocy lekarskiej, mimo trudnych warunków przeprowadzał operacje ciężko rannych żołnierzy. Jan Biziel przyszedł na świat 12 października 1858 r. w Osiecznej w Wielkopolsce. Kształcił się w gimnazjum w Lesznie, gdzie w 1879 r. zdał maturę. Później studiował medycynę na uniwersytetach w Lipsku i Gryfii. Praktykę lekarską odbywał w Chełmnie, Krzywinie i Wrocławiu. W 1906 r. przeniósł się na stałe do Bydgoszczy. Obowiązki zawodowe łączył z działalnością społeczną i narodową. Jego mieszkanie przy dzisiejszej ulicy A. Cieszkowskiego zasłynęło jako miejsce spotkań patriotycznych, gdzie dyskutowano o sprawie polskiej. Należał do licznych organizacji i stowarzyszeń, m.in. Towarzystwa Przemysłowego i Towarzystwa Rzemieślników. Był członkiem honorowym Towarzystwa Robotników Polsko-Katolickich. W 1909 r. stanął na czele Komitetu Powiatowego Towarzystwa Czytelni Ludowych. Z jego inicjatywy w 1911 r. została założona Księgarnia Bydgoska. Związany z ruchem endeckim, od 1911 r. w Związku Ludowo-Narodowym, wkrótce stał się jednym z jego czołowych działaczy w Bydgoszczy. Należał do Komitetu Honorowego 100 rocznicy śmierci Tadeusza Kościuszki, którą zorganizowano 4 listopada 1917 r. U progu odzyskania przez Polskę niepodległości, jesienią 1918 r. został mężem zaufania tajnego Komitetu Obywatelskiego. W połowie listopada wybrano go prezesem Polskiej Rady Ludowej na miasto Bydgoszcz, reprezentującej polskich mieszkańców miasta wobec władz zaborczych. Po wybuchu powstania wielkopolskiego udzielał pomocy medycznej rannym powstańcom, a także jeńcom niemieckim. Dezerterom z pruskiej armii, zagrożonym karą śmierci, wystawiał fałszywe dokumenty i potajemnie przenosił ze szpitala do polskich domów. W styczniu 1920 r., jako prezes Polskiej Rady Ludowej, witał wkraczające do Bydgoszczy polskie wojsko. Kilka miesięcy później znalazł się w tymczasowej radzie miejskiej. Latem 1921 r. zaproponowano mu objęcie stanowiska prezydenta miasta, ale odmówił. Przygotowywał wybory do rady miejskiej. Został wybrany, potem stanął na czele rady. Funkcję radnego pełnił do 1925 r. W latach 20. XX w. był lekarzem naczelnym Lecznicy Miejskiej i ordynatorem oddziału wewnętrznego. Działał w Izbie Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej i Towarzystwie Lekarskim w Bydgoszczy. Później poświęcił się prywatnej praktyce lekarskiej. W 1930 r. w uznaniu zasług otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Bydgoszczy. W maju 1933 r. uległ udarowi mózgu, zmarł 4 lutego 1934 r. Zgodnie z wolą wyrażoną za życia pogrzeb na Cmentarzu Nowofarnym miał skromną oprawę. Przybyło na niego ponad tysiąc osób. Dr Jan Biziel był kawalerem Orderu Odrodzenia Polski IV klasy nadanego mu w 1922 r. Jest patronem Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 w Bydgoszczy. Źródło: biziel.pl