W jego obronie wystąpiło 52 mieszkańców miejscowości, w której się urodził. Bezskutecznie. Komunistyczny sąd nie okazał łaski. Adam Kotowski urodził się 22 sierpnia 1914 r. w Zawadach w powiecie łomżyńskim. Uczęszczał do gimnazjum w Łomży, a następnie odbył kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty. W latach 1936-1937 służył w 77 pp. w Lidzie. Po ukończeniu służby wojskowej pracował jako kolejarz w Warszawie. W okresie okupacji niemieckiej wyjechał do Zambrowa i do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej pracował w związku kooperatyw. W 1943 r. wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej, przyjął pseudonim „Kłos”. Po scaleniu NOW z Armią Krajową, w lipcu 1944 r. został awansowany do stopnia podporucznika przez Komendanta Okręgu AK. Po rozwiązaniu AK w styczniu 1945 r. przeszedł do Narodowego Zjednoczenia Narodowego, gdzie pełnił funkcję dowódcy kompanii w powiecie Wysokie Mazowieckie na Podlasiu, a następnie komendanta NZW powiatu Ostrów Mazowiecka. Dowodząc oddziałem Pogotowia Akcji Specjalnej, wielokrotnie brał udział w akcjach zbrojnych przeciwko posterunkom MO. W szeregach NZW został awansowany na porucznika. W marcu 1946 r. otrzymał funkcję osobistego łącznika i adiutanta Komendanta Głównego NZW, Bronisława Banasika ps. „Stefan”. 3 kwietnia 1946 r. został aresztowany w Warszawie przez UB. 10 grudnia warszawski Wojskowy Sąd Rejonowy skazał go na karę śmierci. W jego obronie wystąpiło 52 mieszkańców jego rodzimej wsi Zawady. Mimo to 18 lutego 1947 r. został stracony w więzieniu mokotowskim. Źródło: nsz.com.pl