Dziś 70. rocznica śmierci Stanisława Sojczyńskiego „Warszyca”, organizatora i dowódcy Konspiracyjnego Wojska Polskiego. Uznając apel o wychodzenie z konspiracji za zdradę, nawoływał o dalszą walkę przeciwko komunistom. Stanisław Sojczyński urodził się 30 marca 1910 r. w Rzejowicach w rodzinie chłopskiej. W 1932 r. ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie im. Tadeusza Kościuszki w Częstochowie. Następnie w 27 pp. w Częstochowie odbył kurs podchorążych rezerwy piechoty, a w styczniu 1936 r. awansował na podporucznika rezerwy. Od 1934 r. pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej w Borze Zajacińskim koło Częstochowy, ucząc języka polskiego. Jednocześnie działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego i Związku Strzeleckim. Podczas kampanii wrześniowej walczył w okolicach Hrubieszowa. Pod Janowem Lubelskim został rozbrojony przez żołnierzy sowieckich, ale uciekł z niewoli i pod koniec września 1939 r. próbował przedrzeć się do Warszawy, aby wziąć udział w jej obronie. Po upadku stolicy powrócił do Rzejowic i rozpoczął działalność konspiracyjną. Jesienią 1939 r. zaprzysiężony na żołnierza Służby Zwycięstwu Polski, został dowódcą Podobwodu Rzejowice SZP-ZWZ. Od października 1942 r. był zastępcą komendanta Obwodu Radomsko AK. Równocześnie pełnił funkcję szefa Kierownictwa Dywersji w Obwodzie. Przyjął pseudonimem „Wojnar”, później używał także pseudonimów „Zbigniew” i „Warszyc”. Wkrótce utworzył pierwszy na terenie obwodu oddział partyzancki, którym dowodził do listopada 1943 r. W styczniu 1945 r. otrzymał awans na stopień kapitana. Z początkiem 1945 r. gdy ziemia łódzka została zajęta przez Armię Czerwoną, Sojczyński był intensywnie poszukiwany przez komunistyczny aparat represji. Wiosną tego roku zaczął tworzyć oddział złożony z podległych mu przed rozwiązaniem AK żołnierzy. W maju 1945 r. w Radomsku miało miejsce zaprzysiężenie pierwszych dowódców organizacji, która początkowo nosiła kryptonim „Manewr”, następnie „Walka z Bezprawiem”, a od 8 stycznia 1946 r. przyjęła nazwę „Samodzielna Grupa Konspiracyjnego Wojska Polskiego”. KWP liczyła ok. 4 tys. ludzi i operowała na terenach województw łódzkiego, śląskiego, poznańskiego oraz częściowo kieleckiego. W dniu 12 sierpnia 1945 roku kpt. Sojczyński wystosował „list otwarty” do pułkownika Jana Mazurkiewicza ps. „Radosław”, w którym uznał jego apel o wychodzenie z konspiracji za zdradę i apelował o dalszą walkę przeciwko komunistom. Jedna z najgłośniejszych akcji KWP miała miejsce w nocy z 19 na 20 kwietnia 1946 r. w Radomsku. Jej celem było uwolnienie więźniów z lokalnych ubeckich więzień. Udało się uwolnić 57 aresztowanych, a w czasie odwrotu rozbito trzykrotnie liczniejszy oddział Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, przy minimalnych stratach własnych. Po tej akcji „Warszyc” został uznany przez komunistyczne władze za wroga publicznego nr jeden. KWP przywiązywało dużą wagę do walki propagandowej. W celu przeciwstawienia się kłamstwom pojawiającym się w prasie komunistycznej i przedstawienia poglądów kierownictwa organizacji w sprawie aktualnej sytuacji w kraju docierano do społeczeństwa głównie za pośrednictwem ulotek i haseł. KWP miało także własne pismo „W świetle prawdy”. Stanisław Sojczyński został aresztowany 27 czerwca 1946 r. za sprawą Henryka Brzóski, członka KWP, który okazał się współpracownikiem bezpieki. W dniach 9-17 grudnia 1946 r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Łodzi odbył się proces komendanta KWP oraz jego 11 podwładnych, w wyniku którego zapadło 8 wyroków śmierci. Sojczyński oraz kilku innych skazanych odmówiło napisania prośby o ułaskawienie. Wyrok śmierci wykonano 19 lutego 1947 r. Do dzisiaj nie wiadomo, gdzie pochowano kpt. „Warszyca” i jego podwładnych. W 1992 r. Sąd Wojewódzki w Łodzi uchylił wyrok WSR z dnia 17 grudnia 1946 r., uznając, że Stanisław Sojczyński działał na rzecz niepodległości państwa polskiego. Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z dnia 5 listopada 2009 r. został pośmiertnie mianowany na stopień generała brygady. Źródło: podziemiezbrojne.blox.pl