Wtorek, (Mk 10,28-31) Piotr powiedział do Jezusa: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”. Jezus odpowiedział: „Zaprawdę powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi”. Opuścić dom, braci i siostry… to znaczy opuścić wszystko, na czym opieramy swoje poczucie bezpieczeństwa, poza Bogiem! Tylko że takie wybory nas wikłają w fałsz. Dopiero bowiem, gdy oprzemy się całkowicie na Bogu, wtedy potrafimy kochać, bo dopiero wtedy jesteśmy wolni. A zatem, co mamy opuścić? Całkowicie mamy porzucić stawianie sobie czegokolwiek, albo kogokolwiek powyżej Boga. Jeśli bowiem Bóg jest na pierwszym miejscu dla nas, otrzymujemy stokroć więcej, bo… stajemy się wolni. Co to znaczy być wolnym? I tu właśnie chrześcijaństwo różni się od propozycji alienacji od świata, która prowadzi do demonicznej nirwany, bo jest pozorem wolności! Opuścić bowiem wszelkie przywiązanie do kogokolwiek w świecie, to znaczy wreszcie prawdziwie móc kogoś kochać! Kochać Miłością nadprzyrodzoną, którą czerpie się nie z siebie samego, ale z Boga! Prawdziwa wolność bowiem, to nie ucieczka od ludzi, ale bycie z nimi tak blisko, że oddaje się za nich życie! A zatem wolność ostatecznie polega na oddawaniu życia za innych. U ludzi taka miłość jest niemożliwa, ale… dla Boga wszystko jest możliwe! Bóg chce przed nami odkrywać właśnie takie nieskończone horyzonty Jego Miłości, aby prześladowanie nas było naszą chlubą. Jako ostatni w logice tego świata, jesteśmy pierwsi w logice Królestwa Niebieskiego, bo pierwszy to nie znaczy najmocniejszy! Nie! Pierwszy to znaczy najbliższy Bogu. Dla Boga każdy jest najbliższy, tylko czy każdy pragnie tego pierwszeństwa?  Prawdziwej wolności?