Stanisław Celichowski – adwokat, działacz narodowy i społeczny, uczestnik powstania wielkopolskiego. Przed 1939 r. bronił w procesach działaczy endeckich. Zmarł 70 lat temu na emigracji w Londynie. Stanisław Celichowski urodził się 25 września 1885 r. w Bninie w Wielkopolsce. Kształcił się w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, a od 1904 r. studiował prawo na niemieckich uczelniach. Tytuł doktora obronił na Uniwersytecie w Halle. Prowadził kancelarię adwokacką w Ostrowie Wielkopolskim, był także zastępcą generalnego notariusza w Pleszewie, a od 1916 r. adwokatem przy poznańskim Sądzie Nadziemiańskim. Należał do Ligi Narodowej. W październiku 1918 r. był komisarzem Komitetu Obywatelskiego w powiecie śremskim. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim, jako dowódca zorganizowanej przez siebie kompanii brał udział w walkach ulicznych w Poznaniu. W kolejnych dniach dowodził wyzwalaniem Śremu i walkami pod Zbąszyniem. Od czerwca 1919 r. stał na czele II batalionu 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Na przełomie 1919/1920 był kierownikiem Wydziału Wojskowego w Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej, a później delegatem tego Wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. We wrześniu 1920 r. na kilka lat porzucił działalność polityczną i powrócił do pracy adwokata. Po zamachu majowym w 1926 r. wstąpił do antysanacyjnej Organizacji Obrony Państwa. Został też oboźnym nowo powstałego Obozu Wielkiej Polski na województwo poznańskie oraz członkiem Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. W latach 1932–1939 z ramienia SN zasiadał w poznańskim sejmiku wojewódzkim. W 1938 r. został wybrany na prezydenta Poznania, ale wyboru nie zatwierdziły zwierzchnie władze państwowe. Działał w wielu organizacjach społecznych, m.in. był współzałożycielem i prezesem Narodowego Zrzeszenia Adwokatów, wiceprezesem Legionu Wielkopolskiego i „Sokoła”, stał na czele Koła Filistrów. Był obrońcą w procesach działaczy endeckich. We wrześniu 1939 r. wyjechał do Lwowa, gdzie został aresztowany przez sowietów. Uwolniony po podpisaniu układu Sikorski–Majski w 1941 r. wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie zaangażował się w prace rządu emigracyjnego. Od 1943 r. pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Odbudowy Administracji Publicznej. Jednocześnie wykładał prawo cywilne na polskim wydziale prawa na Oxfordzie. Po wojnie pozostał na emigracji, zmarł 29 marca 1947 r. w Londynie. Spoczął na Cmentarzu św. Marii w Kensal Green. Odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi. Źródło: Zygmunt Kaczmarek, Stanisław Celichowski, w: Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1981, PWN fot.: NAC