Józef Marcinkowski ps. „Wybój” - współtwórca Ruchu Oporu Armii Krajowej

0
0
0
/

Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, w czasie kampanii wrześniowej trafił do niewoli sowieckiej, z której zbiegł. Działał w konspiracji w Korpusie Obrońców Polski, a później w ZWZ-AK. W ramach walki w nowym okupantem w 1945 r. na Mazowszu utworzył Ruch Oporu Armii Krajowej. Józef Marcinkowski przyszedł na świat 14 lutego 1900 r. w Mokowie na Kujawach. W czasie I wojny światowej od 1916 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. wstąpił do polskiej armii i brał udział w wojnie z bolszewikami. W okresie międzywojennym do momentu wybuchu II wojny światowej pracował w Sądzie Grodzkim w Sierpcu. W kampanii wrześniowej walczył w składzie 8 Płockiego Pułku Artylerii Lekkiej. Trafił do niewoli sowieckiej, z której uciekł. Po powrocie do Polski pod fałszywym nazwiskiem osiadł w miejscowości Czubajowizna w powiecie radzymińskim. Działalność konspiracyjną rozpoczętą w Korpusie Obrońców Polski kontynuował w Związku Walki Zbrojnej. Działał na terenie Obwodu AK Radzymin, gdzie stojąc na czele plutonu specjalnego, przeprowadzał akcje bojowe przeciw Niemcom. Po rozwiązaniu oddziału w sierpniu 1944 r. powrócił do Sierpca. W ramach podziemia antykomunistycznego w połowie 1945 r. rozpoczął akcje zbrojne w ramach utworzonego przez siebie Ruchu Oporu Armii Krajowej. Terenem działania organizacji były północno-zachodnie powiaty dawnego województwa warszawskiego: sierpecki, płoński, płocki i mławski oraz częściowo należące do województwa bydgoskiego powiaty lipnowski i rypiński. Obszar działań został podzielony na obwody i rejony, w których operowały patrole bojowe złożone z byłych żołnierzy Armii Krajowej. Organizowano akcje na posterunki MO, placówki UB, likwidowano konfidentów bezpieki. Równocześnie z działalnością zbrojną i wywiadowczą prowadzono akcje propagandowe. W kwietniu 1947 r., nie widząc dalszych szans na kontynuowanie działalności, wydał rozkaz o ujawnieniu się i zaprzestaniu walki. W obawie przed represjami od 1948 r. wrócił do konspiracji. W 1949 r. założył organizację Samoobrona Ziemi Mazowieckiej działającą w Warszawie i okolicach. Po rozbiciu jego oddziałów przez KBW i MO nawiązał kontakt z fikcyjną, stworzoną przez bezpiekę, V Komendą Zrzeszania WiN. Aresztowany w listopadzie 1950 r. we Włocławku, po przewiezieniu do Warszawy został poddany ciężkiemu śledztwu. W styczniu 1952 r. został skazany na karę śmierci, a następnie stracony 2 kwietnia w więzieniu mokotowskim. Jego grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze „Na Łączce”. Dziś mija 65 lat od jego śmierci. Źródło: Tadeusz Swat, „...Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944–1956. Mazowsze, Warszawa 2003 fot.: IPN

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną