Czwartek (J 8,51-59) Jezus powiedział do Żydów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki. Rzekli do Niego Żydzi: Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz? Odpowiedział Jezus: Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: Jest naszym Bogiem, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy - kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał /go/ i ucieszył się. Na to rzekli do Niego Żydzi: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś? Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem. Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni. Zobaczmy twardość słów Jezusa. Jezus mówi dziś do kogoś: „Jesteś kłamcą”. Jakie jest nasze wyobrażenie Jezusa Chrystusa? Spokojny, pełen głębi, zamyślony, rozmodlony… itd. Jeśli jednak wczytamy się w sceny Ewangelii, ujrzymy Go w konkretnych słowach i czynach, i niekiedy możemy się zdziwić. Oto Jezus batem rozwala w świątyni stragany! Wszyscy pamiętamy ową scenę! A dziś staje naprzeciwko człowieka i mówi mu prosto w twarz: „kłamca”. Jaki jest więc Jezus? Bo On nie jest naszym wyobrażeniem! On jest żywy, prawdziwy i nigdy… nie kłamie! On jest! Bóg jest, Który jest. Jezus mówi: „Ja jestem”. I ten, który jest, Jezus Chrystus, stał się człowiekiem. To oznacza, że ma bardzo konkretne cechy charakteru. Jakie?... To wszystko jest nam dane do poznawania, bo piękno jest nam dane! Cechy Jezusa Chrystusa są zanurzone w Bogu Ojcu, to znaczy zrealizowane w doskonałość, a doskonałe cechy charakteru, to znaczy do końca służące Miłości! Możemy to odkrywać… Jeśli więc Jezus Chrystus staje naprzeciw mnie, czy Ciebie i mówi: „Zobacz! Kłamiesz!” – to znaczy, że tymi słowami, których powodem jest czysta, nieskończona Miłość do Ciebie i do mnie, Jezus przynosi dla nas wolność! Jezus Chrystus oddał za to Swoje życie za to, abyśmy byli wolni, bo fałsz jest niewolnictwem. On umarł, abyśmy więcej nie musieli już nikogo oszukiwać, a zwłaszcza oszukiwać samych siebie! A zatem maski z głów. Jesteśmy z Boga. Możemy być słabi. Możemy już nie kłamać, że to nieprawda. Już możemy nie kłamać, że dajemy radę… Zobaczy Chrystusa na krzyżu. Nie kłamał. Był cały słabością i nie udawał ani przez chwilkę, że tak nie jest. Bo wolność wcale nie polega na tym, że robi się to, co się chce, ale na tym, że już nie trzeba robić tego, czego się nie chce. Nie dzięki treningom charakteru, ale dzięki krzyżowej śmierci Jezusa Chrystusa za nas. Obyśmy o tym pamiętali w każdym momencie próby, to znaczy zawsze.