Oficer dyplomowany, podczas II wojny światowej internowany w Rumunii, uciekł z obozu i dotarł do Francji, gdzie zasilił szeregi Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie wrócił do kraju. Oskarżony o rzekomą działalność spiskową w wojsku, został skazany na śmierć przez komunistyczny sąd. Mieczysław Oborski urodził się 2 lutego 1900 r. w Radomyślu na Ukrainie. Ukończył Korpus Kadetów w Kijowie, a potem studiował w tamtejszej Oficerskiej Szkole Artylerii. W listopadzie 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i w jego szeregach walczył z bolszewikami. W 1921 r. wrócił do Polski i zgłosił się ochotniczo do wojska. Edukował się w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie, a później w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Służył w 17. Pułku Artylerii Lekkiej w Gnieźnie dowodząc plutonem, a później baterią. W latach 1931-1933 odbył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po jej ukończeniu otrzymał tytuł oficera dyplomowanego i został przydzielony do Dowództwa 3 Dywizji Piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko pierwszego oficera sztabu. Rok później przeniesiono go do Sztabu Głównego Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej przedostał się ze sztabem do Rumunii, gdzie trafił do obozu internowania. Po ucieczce przedostał się do Francji i znalazł się w szeregach 2 Dywizji Strzelców Pieszych. W czerwcu 1940 r., gdy cała dywizja została internowana w Szwajcarii, został komendantem obozu w Durensoth, a następnie zastępcą komendanta obozu uniwersyteckiego w Winterthur. Po przerzuceniu do Wielkiej Brytanii w 1944 r. objął stanowisko szefa sztabu 4 Dywizji Piechoty. W 1945 r. powrócił do Polski i znalazł się w szeregach LWP, pełniąc służbę jako oficer w Głównym Inspektoracie Artylerii. W maju 1952 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Informacji Wojskowej i oskarżony o działalność w rzekomych strukturach konspiracji w wojsku. Trzy miesiące później Najwyższy Sąd Wojskowy na podstawie wymuszonych zeznań skazał go na karę śmierci. Płk Mieczysław Oborski został stracony 6 lutego 1953 r. w więzieniu mokotowskim. W 1956 r. został zrehabilitowany. Symboliczny grób znajduje się w Kwaterze „na Łączce” na Powązkach. Był odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Źródło: Tadeusz Swat, „...Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944–1956. Mazowsze, Warszawa 2003 Na zdjęciu: Pomnik ku czci oficerów Wojska Polskiego upamiętniający absolwentów i wykładowców zamordowanych w okresie stalinowskim, w tym także płk. Mieczysława Oborskiego. Pomnik znajduje się na terenie Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, fot. lepszyrembertow.pl