Na wileńskiej Rossie wandale zbezcześcili znajdujące się na Kwaterze Legionistów Starej Rossy Mauzoleum Marszałka Józefa Piłsudskiego i grób Jego Matki. Oburzenie zniszczeniami na cmentarzu na Rossie wyraziła Ambasada RP w Wilnie. W sobotę na płycie Mauzoleum Matki i Serca Józefa Piłsudskiego zauważono namalowane zieloną farbą napisy. Nieznani sprawcy pomazali farbą litery na płycie Mauzoleum, a na pobliskim ogrodzeniu cmentarnym pojawiły się napisy w językach litewskim i angielskim oraz obraźliwe znaki. Napisy w języku litewskim głosiły: „Svarbiausias suvokimas, kad mes kitokie” i „Kai tau skauda jautiesi gyvas” („Najważniejsza jest świadomość, że jesteśmy inni”, „Kiedy cię boli, czujesz, że żyjesz”). O dewastacji powiadomiono policję. Do czyszczenia napisów zostały wezwane samorządowe służby komunalne. Oburzenie zniszczeniami na cmentarzu na Rossie wyraziła Ambasada RP w Wilnie. „Ten kolejny akt wandalizmu w miejscu, w którym spoczywa serca marszałka Piłsudskiego jest tym bardziej przykre, że ma miejsce w czasie, gdy Wilno i Mauzoleum Matki i Serca Syna odwiedzane są tak licznie przez rzesze turystów z Polski i na 2 dni przed uroczystościami corocznie organizowanym w tym miejscu w dniu Święta Konstytucji 3 maja” – napisała na swoim profilu społecznościowym Ambasada RP w Wilnie. Miejsce zdarzenia obejrzał Ambasador RP na Litwie Jarosław Czubiński. W 1926 r. w środek muru cmentarnego starej części Rossy wbudowano pomnik, zaprojektowany przez prof. Juliusza Kłosa ku czci poległych obrońców Wilna (członków samoobrony wileńskiej i żołnierzy Piłsudskiego). Odsłonięcia tego monumentu dokonano 2 listopada 1926 r. Od tamtej pory cmentarzyk wojskowy na Rossie pozostawał w niezmienionym stanie aż do chwili śmierci Józefa Piłsudskiego. Gdy to nastąpiło, w roku 1936 cmentarzyk przebudowano tak, aby pochować tam urnę z sercem Marszałka. Wolę złożenia swojego serca na Rossie, wśród mogił żołnierskich, Piłsudski wyraził po raz pierwszy w przemówieniu do legionistów, wygłoszonym w Wilnie w 1928 r. Stwierdził wtedy: "(...) to mówię, że miłem to być musi i gdy serce swe grobem poję, serce swe tam na Rossie kładę, by wódz spoczął z żołnierzami, co mogli tak pieścić dumnego wodza czoło, co mogli tak życie dawać jedynie dla prezentu (...)". Źródła - l24.lt, rossa.lt

Adam Białous