Dziś mija kolejna rocznica śmierci ppłk. Feliksa Dzikielwskiego, żołnierza kampanii wrześniowej i cichociemnego, który po zrzuceniu do kraju odpowiadał za łączność w Komendzie Głównej Armii Krajowej. Podobną funkcję pełnił później w strukturach Zrzeszenia WiN.
Feliks Dzikielewski urodził się 19 listopada 1906 r. w Osowie na Suwalszczyźnie. W 1926 r. ukończył seminarium nauczycielskie w Suwałkach, jednak swoją przyszłość postanowił związać z wojskiem. Przeszedł kurs w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, po czym podjął naukę w Szkole Podchorążych Inżynierii w Warszawie.
Po jej ukończeniu w 1930 r. został przydzielony do kompanii telegraficznej 29 Dywizji Piechoty w Grodnie, pod koniec służby w dywizji został dowódcą kompanii. W 1938 r. przeniesiono go do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko oficera łączności w pułku „Wilejka”.
W kampanii wrześniowej walczył jako oficer łączności 207. pułku 35 Dywizji Piechoty.
Jako oficer łączności uczestniczył w całym szlaku bitewnym dywizji, włącznie z udziałem w obronie Lwowa. 18 września przekroczył granicę z Węgrami, gdzie przez dwa miesiące przebywał w obozie internowania.
Po ucieczce do Jugosławii, przez Włochy w grudniu 1939 r. dotarł do Francji, gdzie służył w Centrum Wyszkolenia Łączności jako dowódca kompanii. Od czerwca 1940 r. przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie ponownie służył w Centrum Wyszkolenia Łączności, a następnie jako dowódca 3 kompanii łączności 3 Brygady Kadrowej Strzelców i jako pomocnik szefa łączności 1 Brygady Strzelców.
Wiosną 1942 r. zgłosił się ochotniczo do służby w Armii Krajowej. W ciągu następnych kilku miesięcy przeszedł przeszkolenie w zakresie dywersji i łączności oraz skoków spadochronowych. Do AK został zaprzysiężony w październiku 1942 r.
W nocy z 16 na 17 lutego 1943 r. został zrzucony w ramach operacji lotniczej „Vice” pod Mińskiem Mazowieckim. Przydzielono go do dowództwa wojsk łączności w ramach Oddziału V Sztabu Komendy Głównej AK jako szefa Referatu III (wydawanie instrukcji itp.).
Równolegle był też kierownikiem Referatu II (dywersja i sabotaż na liniach komunikacyjnych, operacje łączności i plany na czas powstania powszechnego), a od listopada 1943 r. - p.o. szefa sztabu Oddziału.
Po upadku powstania warszawskiego wyszedł ze stolicy z ludnością cywilną. Od października 1944 r. służył jako oficer Oddziału V Komendy Głównej AK. W 1945 r. był kierownikiem łączności technicznej w I Zarządzie Głównym Zrzeszenia WiN.
Od końca 1945 r. rozpracowywany przez bezpiekę, konsekwentnie odmawiał współpracy. W październiku 1950 r. został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa. W maju 1951 r. zwolniony z braku dowodów winy, był dalej inwigilowany i szykanowany, długo nie mógł znaleźć pracy.
Od 1957 r. aż do przejścia na emeryturę był zatrudniony jako kierownik sekcji łączności w Wydziale Operacyjnym Komendy Głównej Straży Pożarnej. Zmarł w 9 maja 1986 r., spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Ppłk. Feliks Dzikielewski
został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Armii Krajowej.
Źródło: bazhum.muzhp.pl