MEDYTACJE EWANGELICZNE Z DNIA 30 maja 2017

0
0
0
/

Wtorek - (J 17,1-11a) W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie. W czasie ostatniej wieczerzy wypełniło się dzieło, które Ojciec dał Synowi do wykonania. Tak jest podczas Mszy Świętej. Ostatnia wieczerza jest już ponad czasem. Uczestnicząc we Mszy Świętej właśnie w taką ponadprzestrzeń i w taki ponadczas wstępujemy. Realizm łączności świata nadprzyrodzonego ze światem doczesnym staje się namacalny. W Eucharystii, która jest… taka krucha! Największe budowle świątynne wybudowane są na jednym, jedynym fundamencie, który je trzyma. Zobaczmy to: Świątynie są murowane, ściany pokryte marmurem, bywają ogromne wieże sięgające chmur. Kościoły zdobne są w najwspanialsze dzieła malarskie, nawy świątyń są przedzielone potężnymi kolumnami, są rzeźby, niekiedy naprawdę ogromnych rozmiarów i to jest na chwałę Boga i jest piękne. Ale choćby było największe i najpiękniejsze, i tak fundamentem tej całej ciężkiej świetności jest… krucha Eucharystia. Jedyny fundament Kościoła. Ta kruchość właśnie otacza Boga Ojca chwałą. Ciało Jezusa Chrystusa opowiada o Bogu Ojcu. Oddać chwałę, to znaczy doświadczyć i zachwycić się Prawdą kogoś! To naprawdę znaczy doświadczyć kogoś, a Jezus Chrystus otacza chwałą Boga Ojca całym Ciałem Eucharystycznym, wtedy podczas ostatniej wieczerzy i śmierci krzyżowej, i aż do skończenia świata jest nam dane wraz z Nim w tym uczestniczyć. Jezus Chrystus pokazuje nam Boga Ojca – oddając za nas życie, odkrywa całą kruchość i subtelność Miłości Boga do człowieka. Do Ciebie i do mnie. Przecież Jezus Chrystus tylko o tym mówił cały czas! A gdy już nie mógł mówić, to pokazał całą swą Męką właśnie to jedno – jak nieskończenie kocha nas Bóg Ojciec! Jezus Chrystus odzyskał dla nas możliwość poznawania chwały Boga której doświadczanie tracimy z powodu grzechu. Chrystus dla nas odzyskuje to doświadczenie. Przecież Bóg Ojciec jest… nie da się opisać Jego wspaniałości… Jezus zrobił wszystko, abyśmy nie przestali pragnąć relacji z Ojcem. Nieskończone dobro, sens wszystkich sensów, tęsknota tęsknot… I naprawdę, kimkolwiek byśmy nie byli, tylko o to chodzi i o nic więcej. Po prostu. „A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.”

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną