Adam Bodnar jak wypada na ucznia Sorosa jest ekspertem od wszystkiego. Od nielegalnych imigrantów począwszy, przez niszczenie polskich drukarzy i trenerów za niechęć wobec LGBT, a na telewizji publicznej skończywszy.  - Narastające problemy finansowe mediów publicznych powodują, że obecna debata skręca w złym kierunku. Zamiast mówić o istocie tych mediów, czyli o misji informacyjnej, społecznej czy edukacyjnej, mówimy niemal wyłącznie o ściągalności abonamentu. Tak, jakby te sprawy się nie łączyły i nie były od siebie zależne.Tymczasem gdyby udało się uzyskać szeroki społeczny konsensus, co do sposobu realizowania misji przez publiczne radio i telewizję, to z pewnością umocniłoby się przekonanie obywateli, że warto się na nie składać. A wtedy nie byłoby potrzeby szukania sposobów na przechytrzenie odbiorców i konstruowanie dziwnych ustaw. Mielibyśmy coś w rodzaju transakcji wiązanej, w której obie strony - nadawcy i publiczność – mieliby poczucie, że to uczciwy kontrakt i nikt nikogo nie chce oszukać. Zyskałyby media, zyskali obywatele, zyskałoby państwo.Niestety, póki co dzieje się inaczej. Zamiast budowania konsensusu, mamy narastające podziały i polityczną kłótnię. Do Sejmu rząd skierował projekt ustawy, która preferuje rozwiązania "siłowe", budzące wątpliwości prawne i sprzeciw obywateli, o czym świadczą m.in. skargi kierowane do Biura RPO. (...)  Skierowałem do Marszałka Sejmu pismo, w którym zwracam uwagę na wątpliwości dotyczące zgodności tych rozwiązań z podstawowymi zasadami przetwarzania danych osobowych, wynikającymi m.in. z prawa UE. Wskazałem też na to, że mielibyśmy do czynienia z ingerencją w tajemnicę telekomunikacyjną, ponieważ w świetle obowiązujących przepisów dane dotyczące użytkownika są nią objęte. Wreszcie – niedopuszczalne jest różnicowanie sytuacji osób zobowiązanych do ponoszenia opłaty, bowiem ustawa nie będzie dotyczyła chociażby odbiorców korzystających z telewizji poprzez systemy VOD i tych, którzy nigdy nie zarejestrowali odbiorników. - napisał Adam Bodnar.