MEDYTACJE EWANGELICZNE Z DNIA 17 czerwca 2017

0
0
0
/

Sobota - (Mt 5,33-37). Jezus powiedział do swoich uczniów: Słyszeliście, że powiedziano przodkom: "Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi". A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi. Przysięga jest bezwzględnym zapewnieniem kogoś o czymś, pochodzącym od nas. A czegóż to jesteśmy pewni w nas? Czyżbyśmy mogli sobie samym ufać? Jeśli ktoś sobie samemu ufa, to już przegrał. Wyobraźmy sobie prostą sytuację, że komuś coś obiecujemy. Nawet nie chodzi o przysięgę, ale o zwyczajną obietnicę. Obiecujemy komuś na przykład, że raz w tygodniu pomodlimy się za kogoś. I obiecamy, że będziemy to robić… do końca naszego życia. Dokładnie tydzień w tydzień, w jeden dzień będziemy się za kogoś modlić, przez wszystkie miesiące, przez wszystkie lata, aż do naszej śmierci… A co, jeśli relacja z daną osobą rozluźni się, aż w końcu przestaniemy się z tym kimś spotykać? I tak minie kilka lat, nasze życie przejdzie tyle zmian, że aż samych siebie już zapomnimy sprzed lat, a cóż dopiero się stanie z daną komuś, kogo ledwie już pamiętamy, obietnicą? A przysięga? To coś znacznie większego! Cóż więc możemy w sytuacji, gdy rozeznajemy, że nasza ludzka natura, po grzechu pierworodnym i z wszystkimi naszymi grzesznymi doświadczeniami, jest naprawdę zbyt słaba, aby cokolwiek, komukolwiek przysięgać? A jednak składamy śluby! I to śluby na całe życie, które nie wiemy jak się potoczy! My nic nie możemy. My nawet samych siebie nawet nie możemy dobrze rozpoznać, a co dopiero okoliczności, które przyjdą. Tylko że wcale nie musimy! To nie znaczy, że mamy żyć infantylnie i bezrefleksyjnie, ale dokładnie odwrotnie. Mamy żyć najgłębszą refleksją, która doprowadzi nas do rozeznania, że sami z siebie nic nie możemy nikomu przysięgać. Bóg może w nas dokonać wszystkiego! To nie my możemy poradzić sobie z wiernością osobie, której przysięgamy wierność podczas ślubów: kapłańskich, zakonnych, czy małżeńskich. Nikt z nas nie może wytrwać! Ale trwa w nas Bóg, jeśli tylko mówimy Jemu: TAK! TAK! … On w nas dokonuje cudu wytrwałości. Bez Boga to niemożliwe u nas, ludzi. Tu potrzeba najprostszego, dziecięcego zaufania. Oto wolność składania ślubów. Ona jest w Bogu. Ślub to Miłość. Miłość może wydawać nam się bardzo skomplikowana i ryzykowna, bo nie wiemy jak ukochana osoba będzie działać za kilka… kilkanaście lat. Tylko, że gdybyśmy włączyli takie kalkulowanie przyszłościowych zachowań ludzkich, nie byłaby to już z naszej strony Miłość do tej osoby! Sami też nie chcielibyśmy być przekalkulowywani, bo… Miłość jest odwrotnością kalkulacji! Jest dawaniem bez jakiejkolwiek opłacalności, bez żadnego przeliczania! Miłość się nam nie opłaca!!! To jest piękne prawda?

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną