Oskarżony o „dążenie do obalenia demokratycznego ustroju”. Płk NSZ Wacław Świeciński ps. „Brzeski”

0
0
0
/

Major dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, w czasie okupacji początkowo w AK, przeszedł do Narodowych Sił Zbrojnych. Aresztowany przez UB w 1945 r., został skazany na 10 lat więzienia za "próbę obalenia demokratycznego ustroju". Wacław Świeciński urodził się 27 kwietnia 1896 w Kijowie. Uczył się w Korpusie Kadetów w Kijowie, gdzie w 1907 r. uzyskał maturę. Po wybuchu I wojny światowej ukończył Konstantynowską Szkołę Podchorążych Artylerii w Piotrogrodzie. Walczył w armii rosyjskiej jako oficer ogniowy i dowódca baterii 100 Brygady Artylerii Polowej. Od 1919 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej jako oficer do zleceń specjalnych Komendy Naczelnej. Potem jako dowódca batalionu uczestniczył w akcji niepodległościowej na Wołyniu. Jesienią 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego, obejmując dowództwo baterii w 12. Pułku Artylerii Ciężkiej. Rok później stanął na czele dywizjonu w 14. Pułku Artylerii Polowej. Uczestniczył wówczas w walkach z bolszewikami na froncie wołyńskim i litewsko-białoruskim. W latach 1923–1925 był słuchaczem w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu został skierowany do Oddziału IV Sztabu Generalnego WP. Przez całe dwudziestolecie międzywojenne zajmował różne stanowiska dowódcze. W wyniku zatargu z dowódcą Okręgu Korpusu nr IX gen. Franciszkiem Kleebergiem odszedł z wojska w lipcu 1939 r. Podczas kampanii wrześniowej dołączył do Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Andersa i został oficerem do zleceń. 24 września przebił się z grupą żołnierzy przez pierścień okrążenia i wrócił do Warszawy. Włączył się do konspiracji. W czerwcu 1940 r. wstąpił do Związku Czynu Zbrojnego, w którym objął funkcję oficera sztabowego. Po powstaniu Konfederacji Zbrojnej, wojskowego pionu Konfederacji Narodu, został w niej szefem oddziału III Operacyjno-szkoleniowego Sztabu Głównego. Po podporządkowaniu się KZ Związkowi Walki Zbrojnej we wrześniu 1941 r. był organizatorem i kierownikiem sekcji artylerii i biura studiów artyleryjskich w pionie operacyjnym Komendy Głównej ZWZ. W maju 1942 r. objął stanowisko szefa sztabu i zastępcy komendanta Okręgu Kieleckiego AK. Od marca 1943 r. sprawował funkcję szefa Kedywu okręgu. Jesienią 1943 r. przeszedł do Narodowych Sił Zbrojnych, zostając zastępcą Komendanta Głównego i szefem sztabu Komendy Głównej NSZ. W lipcu 1944 r. został wyznaczony na pełnomocnika Komendanta Głównego NSZ gen. Tadeusza Jastrzębskiego, na teren okupacji sowieckiej. W październiku 1944 r. przeniósł się do Lublina, gdzie próbował zorganizować Komendę Ziem Wschodnich NSZ. 4 stycznia 1945 r. został aresztowany przez UB pod fałszywym nazwiskiem Wacław Perz i umieszczony w więzieniu na Zamku w Lublinie. Po rozpoznaniu przewieziono go do więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Został oskarżony m.in. o „dążenie do obalenia demokratycznego ustroju”. Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie skazał go w lipcu 1945 r. na karę śmierci zamienioną przez dowódcę Warszawskiego Okręgu Wojskowego, gen. Włodzimierza Nałęcz-Gembickiego, na 10 lat więzienia. Dzięki amnestii z 1947 r. karę skrócono do 5 lat. Wyszedł na wolność w lipcu 1950 r. i zamieszkał w Radości, a później w Warszawie. Poddany ścisłemu nadzorowi ze strony UB, pozbawiony praw emerytalnych, pracował jako referent, a następnie kierownik działu w Przedsiębiorstwie Budownictwa Huty „Warszawa”. Zmarł 1 czerwca 1978 r. w Warszawie. Mjr Wacław Świeciński był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości z Mieczami oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną