26 czerwca 1943 r. w Przysietnicy na Podkarpaciu, w starciu z niemiecką żandarmerią zginął Franciszek Płonka, oficer rezerwy Wojska Polskiego i dowódca oddziału Armii Krajowej na tamtych terenach. Franciszek Płonka urodził się 2 stycznia 1908 r. w Krośnie. W 1928 r. zdał maturę w miejscowym Gimnazjum im. M. Kopernika. Po ukończeniu szkoły pracował jako urzędnik PKP w Krośnie, a następnie w Jaśle. W latach 1931-32 odbył służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy nr 2 w Biedrusku. W 1935 r. ukończył zaoczne studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Już na początku okupacji rozpoczął działalność konspiracyjną. Był współtwórcą tajnej organizacji „Młoda Polska”. Po scaleniu „Młodej Polski” ze Związkiem Walki Zbrojnej objął funkcję zastępcy szefa wywiadu i kontrwywiadu w sztabie Inspektoratu Krosno. W 1941 r. został szefem dywersji Inspektoratu ZWZ Jasło. Organizował akcje sabotażowe i dywersyjne, likwidował niemieckich konfidentów. Z czasem został zastępcą por. Zenona Soboty, dowódcy Ośrodka Kedywu „Olgierd”, obejmującego teren Inspektoratu Jasło i Obwodu Gorlice AK. W maju 1943 r. przeszedł na stanowisko zastępcy dowódcy Rejonu Kedywu „Świteź” obejmującego teren Podokręgu AK Rzeszów. Pod koniec tego miesiąca został przeniesiony na stanowisko dowódcy Ośrodka Kedywu w Łańcucie. 26 czerwca 1943 r. w czasie powrotu z akcji został zaskoczony wraz ze swoim oddziałem na drodze w rejonie Przysietnicy przez niemiecką żandarmerię. Wywiązała się strzelanina, w wyniku której zginął on i trzech innych partyzantów. Z polecenia Niemców pochowano go na cmentarzu żydowskim w Brzozowie. Po ekshumacji w marcu 1946 r. jego szczątki zostały złożone w kwaterze żołnierzy Armii Krajowej na krośnieńskim cmentarzu. Źródło: malopolskawiiwojnie.pl