Prezes międzywojennej Akcji Katolickiej zginął z rąk Niemców

0
0
0
/

W lipcu 1942 r. w lasach pod Poznaniem został zamordowany Adolf Bniński - ziemianin, działacz społeczny i polityczny, w II RP wojewoda poznański oraz prezes Naczelnego Instytutu Akcji Katolickiej, w czasie okupacji Delegat Rządu RP na Ziemie Zachodnie wcielone do Rzeszy. Adolf Bniński urodził się 21 sierpnia 1884 r. w Kosowie pod Gostyniem w Wielkopolsce. Był synem Karola Bnińskiego, właściciela majątku szlacheckiego Buszewo. Uczęszczał do gimnazjum w Inowrocławiu, w którym w 1905 r. zdał maturę. Następnie studiował rolnictwo na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na niemieckich wyższych uczelniach w Monachium i Halle. Po ukończeniu studiów w 1909 r. osiadł w majątku Gułtowy i zajął się administrowaniem w dobrach rodowych na terenie Wielkopolski. W 1914 r. wszystkie majątki, nad którymi sprawował pieczę, stały się jego własnością. W czasie I wojny światowej był pracownikiem administracji niemieckiej na polskich terenach okupowanych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. został mianowany komisarzem Łodzi. W latach 1919–1920 sprawował funkcję starosty powiatu średzkiego. Z początkiem 1923 r. objął stanowisko wojewody poznańskiego. Reprezentował poglądy monarchistyczne i konserwatywne, był przeciwnikiem sanacji. W 1926 r. jako kandydat Związku Ludowo-Narodowego był rywalem Józefa Piłsudskiego i Ignacego Mościckiego w walce o prezydenturę. Na stanowisku wojewody pozostawał do 1928 r., kiedy to zrezygnował z tej funkcji. Skupił się wówczas na działalności społecznej. Od wielu lat był prezesem Wielkopolskiej Izby Rolniczej. Działał w Towarzystwie Czytelni Ludowych i Towarzystwie Łączności z Polakami na Obczyźnie. W 1930 r. został prezesem Naczelnego Instytutu Akcji Katolickiej z siedzibą w Poznaniu. W 1935 r. wszedł do Senatu z nominacji Prezydenta Rzeczypospolitej. Na początku okupacji niemieckiej został wywłaszczony ze swojego majątku. Po przeprowadzce do Poznania włączył się do działalności konspiracyjnej. Był współzałożycielem podziemnej organizacji „Ojczyzna”, w latach 1940–1941 pełnił funkcję Delegata Rządu RP na ziemie wcielone do III Rzeszy. W lipcu 1941 r. został aresztowany i osadzony w Forcie VII. Dokładnie rok później wywieziono go wraz z innymi więźniami do lasu w okolicach Stęszewa i tam zamordowano. Według innych źródeł miał zostać wywieziony do Berlina i tam ścięty gilotyną. Adolf Bniński był wielokrotnie dekorowany najwyższymi odznaczeniami państwowymi i kościelnymi, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego. W 1995 r. nadano mu pośmiertnie Order Orła Białego. Fot.: „Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1927”, Warszawa 1928

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną