IPN odnalazł szczątki „Chmury”?

Podczas prac poszukiwawczych na cmentarzu w Poznaniu pracownicy Biura Poszukiwań i Identyfikacji Instytutu Pamięci Narodowej odnaleźli najpewniej szczątki Zygmunta Góralskiego ps. Chmura, zamordowanego wyrokiem komunistycznego sądu w roku 1953. Czaszka odnalezionej ofiary zbrodni jest przestrzelona. Na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu specjaliści z Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN prowadzili poszukiwania szczątków Zygmunta Góralskiego ps. „Chmura”, działacza Armii Krajowej z Wielkopolski, skazanego 18 października 1952 r. na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu. Wyrok wykonano 30 marca 1953 r. Przebadanie domniemanego miejsca pochówku żołnierza przez archeologów IPN było możliwe po czasowym podniesieniu z grobu szczątków osoby tam pogrzebanej w latach późniejszych. Dzięki temu znaleziono szczątki należące najprawdopodobniej do poszukiwanej ofiary komunizmu, czyli Zygmunta Góralskiego ps. „Chmura”. Ostateczna identyfikacja nastąpi po badaniach genetycznych. Zygmunt Góralski ps. „Chmura” urodził się 10 kwietnia 1930 r. w Żninie. Ukończył szkołę podstawową i rok szkoły zawodowej. W latach 1942–45 pracował w gospodarstwie rolnym, a w latach 1946–48 – jako siodlarz w Żninie. W marcu 1949 r. został przyjęty do PUBP w Żninie. Od 1 kwietnia 1949 r. pracował jako strażnik w więzieniu w Wągrowcu. W maju 1950 r. przystąpił, za namową Zygmunta Biskupa, do organizacji antykomunistycznej – Pierwszego Plutonu Szturmowego AK Ziemi Wielkopolskiej, działającego na terenie Wągrowca i Chodzieży. 18 czerwca 1950 r. uwolnił z więzienia UB w Wągrowcu dwóch więźniów (Józefa Antkowiaka i Romualda Bronieckiego), osadzonych za nielegalne posiadanie broni. Wspólnie zbiegli do lasu w okolicy Żnina, jednak nie udało im się przyłączyć do oddziału partyzanckiego. Od października 1950 r. do jesieni 1951 r. ukrywał się w ziemiance w lesie, jedzenie dostarczali mu ojciec i brat. Potem ukrywał się u rodziców w Żninie. W wyniku obławy PUBP w Żninie 19 maja 1952 r. Góralski został schwytany i osadzony w areszcie WUBP w Poznaniu. Sędzia Wojskowego Sądu Rejonowego w Poznaniu 18 października 1952 r. skazał go na karę śmierci za oddanie sześciu strzałów do funkcjonariuszy PUBP w Żninie podczas aresztowania, dodatkowo na 15 lat więzienia – za udział w organizacji antykomunistycznej, osiem lat więzienia za rabunek broni, 10 lat więzienia – za dezercję, 10 lat więzienia – za ukrywanie broni, osiem lat więzienia – za namowy do działalności antykomunistycznej podczas przebywania areszcie WUBP w Poznaniu. Wyrok wykonano 30 marca 1953 r. w Poznaniu poprzez rozstrzelanie, o godz. 14:35, zgon stwierdzono 10 minut później. 8 listopada 2000 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydz. III Karny unieważnił wyrok wydany wobec Zbigniewa Góralskiego. Obecnie prace poszukiwawcze IPN prowadzi też (od 19 lipca) na uroczysku "Baran" w Kąkolewnicy (woj. lubelskie). Celem ich jest odnalezienie szczątków osób zamordowanych na mocy wyroków wydanych przez sąd polowy 2. Armii Wojska Polskiego. Od października 1944 roku do stycznia 1945 roku w pobliżu Kąkolewnicy stacjonował sztab 2. Armii Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Karola Świerczewskiego. Wraz z całą infrastrukturą wojskową działał wówczas sąd polowy wydający wyroki śmierci na żołnierzy AK, WiN, BCH i NSZ. Działalność sądu wspierało NKWD i trybunały sowieckie. Kąkolewnica była miejscem, dokąd transportowano schwytanych w okolicy członków polskiego podziemia niepodległościowego. Ciała żołnierzy, których stracono podczas egzekucji, chowano potajemnie na uroczysku „Baran”. Źródło – ipn,gov.pl Adam Białous