Bł. o. Henryk Krzysztofik – kapucyn-męczennik z Dachau

Zakon kapucynów wyodrębnił się z rodziny franciszkańskiej w pierwszej poł. XVI w. w wyniku dążenia do ściślejszego przestrzegania reguły założyciela - św. Franciszka z Asyżu. Jednym z jego zakonników był o. Henryk Krzysztofik – przełożony domu zakonnego w Lublinie, który 4 lipca 1942 r. poniósł męczeńską śmierć w obozie koncentracyjnym Dachau. Józef Krzysztofik przyszedł na świat 22 marca 1908 r. w Zachorzowie po Opocznem jako jeden z dwóch braci bliźniaków w rodzinie średniozamożnych rolników. Po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości od 1925 r. uczęszczał do Kolegium św. Fidelisa Ojców Kapucynów w Łomży. Do zakonu w Nowym Mieście nad Pilicą wstąpił dwa lata później, przyjmując imię Henryk. Ponieważ w tym czasie kapucyni nie mieli własnego seminarium, po złożeniu ślubów czasowych wyjechał na dwa lata do seminarium w Breust-Eysden w Holandii, a następnie do Rzymu, gdzie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim studiował teologię. Śluby zakonne złożył w 1931 r., a dwa lata później otrzymał święcenia kapłańskie. Po powrocie do Polski w 1935 r. zaczął pracę duszpasterską w Lublinie. Jako wykładowca w nowo utworzonym seminarium kapucyńskim uczył teologii dogmatycznej, apologetyki i reguły zakonu. Niedługo potem został rektorem seminarium i wikarym klasztoru. Po wybuchu II wojny światowej, gdy dotychczasowy przełożony klasztoru Holender o. Jezuald Willemen wyjechał z Polski, o. Krzysztofik przejął jego obowiązki. Mimo działań wojennych i okupacji kapucyńskie seminarium rozpoczęło w październiku 1939 r. kolejny rok akademicki. Wykłady odbywały się w normalnym toku, działały też koła seminaryjne. Zakonnicy wspomagali też rannych w szpitalu wojskowym. Po kilku miesiącach, w styczniu 1940 r., w ramach akcji likwidacji lubelskiego duchowieństwa Niemcy aresztowali wszystkich kapłanów oraz kleryków i uwięzili ich na Zamku Lubelskim. Po pięciu miesiącach o. Krzysztofik został wywieziony do obozu w Sachsenhausen, a stamtąd w grudniu 1940 r. do Dachau. W obozie dzielił się chlebem ze swoimi współbraćmi. By chronić innych przed katorżniczą pracą, jako ochotnik zgłaszał się do najcięższych zadań. Ekstremalnie wyniszczony nadludzkim wysiłkiem i głodem trafił ostatecznie do obozowego szpitala, ważył wówczas 35 kg. O. Henryk Krzysztofik zmarł z wycieńczenia 4 lipca 1942 r., jego ciało spalono w krematorium. W 1999 r. papież Jan Paweł II włączył go do grona 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej. Źródło: kapucyni.pl