Z wykształcenia był inżynierem leśnikiem. We wrześniu 1939 r. żołnierz KOP, po klęsce przedarł się na Zachód, by walczyć w tworzonej tam polskiej armii. Do ojczyzny powrócił jako cichociemny i na czele oddziału Kedywu AK operującego na Lubelszczyźnie przeprowadzał akcje przeciw Niemcom. Po wejściu Sowietów broni nie złożył.

Czesław Rossiński przyszedł na świat 2 sierpnia 1907 r. w Buzułuku w Rosji. W 1920 r. wrócił z rodzicami do Polski. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W 1927 r. zdał maturę i podjął studia leśnicze w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Po drugim roku studiów przeniósł się na Wydział Rolniczo-Leśny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1933 r. otrzymał tytuł inżyniera leśnika i w tym zawodzie pracował do wybuchu wojny.

Podczas kampanii wrześniowej walczył w 4 kompanii Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza „Orany” na Wileńszczyźnie. W październiku 1939 r. przekroczył granicę z Litwą. Przechwycony przez Sowietów, trafił do obozu internowania, z którego uciekł. Przez kraje bałtyckie, następnie Szwecję i Norwegię przedarł się do Londynu, a stamtąd do tworzącej się we Francji armii polskiej.

Został skierowany do 3 pp. 1 Dywizji Grenadierów, od kwietnia 1940 r. uczył się w Szkole Podchorążych w Camp de Coëtquidan. W czasie kampanii francuskiej został ranny. Po kapitulacji Francji w czerwcu 1940 r. został ewakuowany do Wielkiej Brytanii i przydzielony do 1 Brygady Strzelców.

W 1942 r. zgłosił się do służby w kraju. Po przejściu szkolenia dla cichociemnych, w nocy z 13 na 14 marca 1943 r. został zrzucony na teren Polski w okolicach wsi Karpiska pod Otwockiem, skąd przedostał się do Warszawy.

Skierowany na Lubelszczyznę, od maja 1943 pełnił funkcję szefa Kedywu Inspektoratu Radzyń Podlaski Okręgu Lublin AK. W maju 1944 r. przeszedł do dyspozycji Inspektoratu Lubelskiego i został dowódcą jednego z plutonów 8 Pułku Piechoty Legionów AK.

Do lipca 1944 r. przeprowadził szereg udanych akcji bojowych i dywersyjnych, w których trakcie wysadzano linie kolejowe, likwidowano niemieckie posterunki i wykonywano wyroki na niemieckich oficerach. Za szczególne męstwo został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Lubelszczyznę 8 pp. został rozbrojony a on wraz z innymi oficerami aresztowany. Po ucieczce z konwoju kontynuował działalność w podziemiu zbrojnym. We wrześniu 1944 r. został dowódcą odtworzonego 8 pp. W tym czasie brał udział w przygotowaniach, niedoszłego ostatecznie do skutku, zamachu na najwyższe władze PKWN.

22 grudnia 1944 r. został aresztowany przez NKWD i wraz z dziesięcioma podkomendnymi oskarżony o kierowanie przygotowywaniami do zamachów. Po brutalnym śledztwie, w kwietniu 1945 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w Lublinie w składzie: przewodniczący ppłk Konstanty Krukowski oraz sędziowie: por. Adam Gajewski i ppor. Zbigniew Zawistowski, skazał go na karę śmierci.

Wyrok przez rozstrzelanie wykonano 12 kwietnia 1945 r. na Zamku Lubelskim. Plutonem egzekucyjnym kierował st. sierż. Alojzy Winiarz. Miejsce pochówku pozostaje nieznane.

Na mocy postanowienia wydanego przez Sąd Najwyższy w 1990 r. ppor. Czesław Rossiński został uniewinniony i zrehabilitowany.

opr. Paweł Brojek
Źródło: Leszek Czarnecki, „Niezłomni i wierni. Opowieść o dwóch leśnikach – przyjaciołach”, IPN Oddział w Lublinie
fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.